List do P.

[panek]

Podobno przychodzi niespodziewanie.
Kwiaty kwitną Amorem, a błękitne niebo
formuje chmury na miarę serca.

Chadzam po Rynku i medytuję pod Kopcem.
To wzlatuję wysoko z ptakami,
to zastygam w bezruchu na brudnym chodniku.
Myślę o Oddziałowej - jest tak daleka,
wpatruję się w bruk, tkwiąc w niemym krzyku.

Nie wyszła rozmowa przez słów głupich niezgrabność.
Chciałbym zacząć na nowo - przytulić,
przeprosić i zasnąć.

Może jutro za dnia całego wieczność,
przyjdzie
jak to zwykle ona, dąsająca się i skromna przez grzeczność.

Fantasmagorie nie dają spokoju.
Bądź mi taka jaką jesteś, najzwyklejszą w świecie,
czułą i bezpośrednią.
Chwilą jedyną, zamieniającą się w wieczność.

[barteczekm]

na tyle Ciebie poznałem iż zauważyłem żeś do żartów również skory więc sobie na niego lekko pozwolę - komentuję ten wiersz tylko dlatego, że po odejściu Refluksa mam wręcz dziki przymus zostać królem niekomentarzu i nie mogę pozwolić aby Twój był nieskomentowany i tym samym zagroził mojej królewskiej pozycji (oczywiście jak wspomniałem to żart)

Zaskoczyłeś mnie Panek tym wierszem. Wcześniej tylko takie tam żartobliwe a tu widać pokuszenie się o coś poważnego. Widać, że jesteś już po starcie ale też jeszcze się nie rozpędziłeś. Wszystko przed Tobą. Potencjał widać, bo używasz metafor, porównań, szukasz słów co dobrze wróży na przyszłość. Trochę przegadujesz ale to klasyczna norma w dochodzeniu do własnego stylu.

Masz trochę banału w pierwszej strofoidzie. Jednak już w ostatniej całkiem zgrabnie to wyszło. pozdrawiam

[skaranie boskie]

zauważyłem żeś do żartów również skory więc sobie na niego lekko pozwolę

Rzeczywiście na żart zakrawają słowa:

Zaskoczyłeś mnie Panek tym wierszem. Wcześniej tylko takie tam żartobliwe a tu widać pokuszenie się o coś poważnego. Widać, że jesteś już po starcie ale też jeszcze się nie rozpędziłeś. Wszystko przed Tobą. Potencjał widać, bo używasz metafor, porównań, szukasz słów co dobrze wróży na przyszłość. Trochę przegadujesz ale to klasyczna norma w dochodzeniu do własnego stylu.

Masz trochę banału w pierwszej strofoidzie. Jednak już w ostatniej całkiem zgrabnie to wyszło. pozdrawiam

Jeśli w tym utworze widać potencjał, to znak, że pora zamykać ten portal, zaczyna się bowiem ocierać o komentatorskie dno. To, co mój przedmówca określa mianem "czegoś poważnego", uznać można jedynie za nieudolną próbę kpiny z poezji. Utwór, aspirujący ponoć do miana wiersza w klasycznej, acz wolnej formie, swoją konstrukcją zdecydowanie bliżej klasycznej, częstochowskiej pieśni pielgrzymkowej się sytuuje. Rymy, jakimi obdarował nas Autor, wołają o pomstę do nieba, podobnie,zresztą, jak rytmika, tudzież inne, chwalone wyżej środki wyrazu. Jednym słowem wiersz nieudany. Nie oznacza to jednak, że Autor nie powinien próbować dalej. Może następnym razem, po wyciągnięciu wniosków z krytyki, nie zaś poprzestając na - wynikającym z nadmiaru lukru - samozadowoleniu, napisze rzeczywiście dobry wiersz. Zawsze warto próbować.

[Patka]

Ja się czuję zażenowana tym wierszem. Resztę napisał skaranie.

[alchemik]

Wierszem?

Nieprawidłowa nomenklatura.

[Patka]

Oj, paskudny błąd. Przepraszam.

[tabakiera]

Czyżby jakiś nalot?
Próba parodii?
Nieudana, wręcz żałosna.

Szkoda, że całkiem niezły twórca aż tak daje się ponosić... Wenie???

[em_]

Hm.. Wiersz niedojrzały, nieprzemyślany.
Wiele napisałeś, ale mało w tym treści.
Zastanów się, czy wierszowi na pewno to wszystko potrzebne..?
Może mógłbyś na początek nieco wyrzucić.

[panek]

Dzięki za komentarze. Wreszcie zauważyliście moją "poezję"

[Ginger86]

Usuwam post.