po dziennej stronie świata

[alchemik]

biegnę upadam wstaję
i znów biegnę

boli

uciekam od nie zawsze
do nie wiadomo dokąd
wrzawa pogoni
narasta za mną
i się rozprzestrzenia

serce mam w gardle
a duszę
niczym ciężki plecak
dźwigam na ramieniu
uciekam przed obławą
przed głosem sumienia

dniało

w zalewie żółci na wschodzie
powoli wypłynęło
zza horyzontu który
został objawiony

słoneczne oko
krwią podbiegłe kaprawe
wściekle łypie wokół
ono także by chciało
mieć udział w pogoni

natychmiast wytrysnęło
strugą żółtej ropy
w przestrzeń wypluło macki
w parodii promieni
wskazując moją kryjówkę
bestii co mnie tropi

czym prędzej więc wylazłem
z dziury spod kamienia
przeganiając stonogi
rozpierzchłe w popłochu

nagle obraz się zmienia
z brzemiennych obłoków
lunął na wszystko wokół
strumień łez gorzko słonych

spływają w potoku

przede mną rzeka wzbiera
a z przeciwnej strony
nadciągają myśliwi
znów biegnę jak szalony

uciekam przed postaciami
bez kształtu i bez twarzy
nie
przecież mają oblicza
bliskich pokrzywdzonych

przede mną rzeka wzbiera
znalazłem przeprawę

na każdym kroku pułapki
zatrzaskują się niemal
w pamięci całe życie
przewija się w scenach

niedobrze je przeżyłem
nie potrafiłem sprostać
teraz bestie z koszmaru
gnają mnie prosto w potrzask

biegnę bez tchu
a w bezczasie
kukułka szyderczym głosem
czas odmierzać zda się

raptem ściana przeszkodą
dalej ani kroku
zbliżają się senne bestie
nie podnoszę wzroku

ręce przed siebie wyciągną
palce zagięte w szpony
skierują w przód wymachują
lecz nie w moją stronę

wskazują na coś poza mną
rzucam się więc na ścianę

ustąpiła
zamigotało
w stroboskopowym błysku
to czerni to bieli
obraz zniknął

zrywam się mokry spocony
w pomiętej pościeli

budzę się
a w bezczasie
kukułka szyderczym głosem
czas odmierzać zda się

zamiera ulga w chwili
gdy nagła myśl mnie omiata
przecież pułapka jest tutaj

po tej stronie świata

J.E.S.

[eka]

zamiera ulga w chwili
gdy nagła myśl mnie omiata
przecież pułapka jest tutaj

po tej stronie świata

Horror w poincie największy.

komentowałam na pamiętnym portalu, ale chętnie powróciłam w szaloną ucieczkę.

[Alek Osiński]

Hmmm, chyba trochę zbyt rozwlekły Alchemiku ten horror,
żeby utrzymać napięcie, przynajmniej w moim odczuciu,
ale sny rządzą się swoimi niezbadanymi prawami....

Lektura nasunęła mi skojarzenie,
a więc z muzyczną dedykacją...

https://www.youtube.com/watch?v=V5VneGnHGmc

[em_]

Z tą duszą na ramieniu to pojechałeś..