brzask

[tabakiera]

zaświtało
chyba będzie jasność
pod warunkiem że się nie zachmurzy

twoje czoło

może jednak zasnąć
dzień przeczekać

z nocnikiem w kałuży

[Alek Osiński]

O! Wiersz meteoropatyczny, atmosferyczna aura przenikająca się
z mową ciała, z konsekwencją wpływów i wypływów w tle.
Bardzo ciekawe to nawiązanie do przysłowia o budzeniu się z ręką
w nocniku. Pobrzmiewa jednak wyraźnie sceptycyzm, jakby
przekonanie o braku dobrego wyjścia

[alchemik]

Zaświtało, to i jasność ma być. O ile nie wykręci numeru z burzą, ciemnym wałem chmur, na moich wałach nadoczodołowych. Wała, nie jestem neandertalczykiem. Wszyscy mamy ich geny.
Homo sapiens sapiens w postaci kromanionczyków gwałcili te poczwary zewnątrzgatunkowe, przy okazji ich zabijania. A geny regresywne? Mogą się ujawnić o ile spotkają się ze sobą.

Kałużę trzymam w nocniku, a nie na odwrót.
Na odwrót jest za późno.
A więc kulawo do przodu!

Po co?
Istotne pytanie. a odpowiedź niezrozumiała dla unikających liści tobacco.
Co kochamy!?

Oczywiście siebie.
Lepiej kochać, niż nie kochać. To pragmatyzm wynikający z wielu doświadczeń.

[AS...]

witaj
mam przyjaciela, terapeutę AA i współuzależnionych;
pokazałem mu ten wiersz - i jak myślisz, kupił?
w ciemno...
generalnie rzecz biorąc - terapia polega na wyrwaniu
uzależnionych i tych drugich z zaklętego kręgu;
i tak sobie myślę, że też jestem terapeutą;
usilnie Cię namawiam do wyjścia, otwarcia się
na inne tematy; ograniczenia uniemożliwiają
Twój poetycki rozwój;
a przecież udowadniasz, że potrafisz pisać...

[tabakiera]

Hej, dzięki za czytanie i komentarze.

Alku, czasem człowiek po prostu boi się porażki i tkwi w jednym nocniku lata całe.

Jurku - niezłe oblicze pragmatyzmu.


AS-ie - staram się pisać na różne tematy, ale przecież nie będę zaśmiecać Ósmego własną twórczością. Zdarza się, że trzeba wyeksploatować jakiś temat, chyba tak powstają niektóre tomiki i cykle (nie, nie mam zamiaru się wydawać ani promować).
Tak sobie myślę, że gdybym więcej pisała, bardziej bym się rozwijała, ale mnie wiele innych rzeczy zajmuje. Przede wszystkim to, za co mi płacą, niestety...

[Mchuszmer]

Z goryczką i taką ambiwalencją, jak już napisano przeważa obawa. Błysk, chciałoby się pozbyć wątpliwości, ale jednak jest strach przed wyjściem z bezpiecznego łóżka np. schematów, też obawa, że ktoś drugi czuje inaczej/nie doceni itd. etc.
Heh, Dorota, mogę łączyć sobie samo "twoje czoło" z tekstem pod nim, jakby ono też mogło zasnąć w kałuży.
Przysłowiowy nocnik, bez ręki, ale już sam w kałuży, hm, może stoi w złych doświadczeniach i poczuciu byciazapóźnoności i stąd niechęć do wypróbowania aury.

O, albo
zaświtało
będzie jasność ("chyba" uprzedza już to, co dalej, a myślę, że przez zmienność podkreślić można bitkę z myślami)
chyba że się zachmurzy
chociaż obecnie zapis tez mi gra, no może poza zderzeniem ba-b w 2. wersie.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobra, treściwa miniatura, o wyrwaniu się, być może z zaklętego kręgu. Nocnik w kałuży to ciekawy symbol, skoro najczęściej to ręka w nim.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Dzięki, Szymonie i Marcinie.

Szymon - świetna interpretacja. Na "chyba" i "pod warunkiem" mi jednak zależy, bo chcę podkreślić niepewność. A "ba,b" mi bębni ostrzegawczo, ale przemyślę.

Z nocnika już się nieraz ulało i stąd ta kałuża.

[eka]

zaświtało
chyba będzie jasność
pod warunkiem że się nie zachmurzy

twoje czoło

może jednak zasnąć
dzień przeczekać

z nocnikiem w kałuży

Lubię Twoje inteligentne "wykorzystywanie" słowa. Podwójne sensy z kontekstów, jak tu: z zachmurzeniem, jasnością, kałużą.
Lepszy nocnik w kałuży niż ręka w nocniku.

[tabakiera]

Święta racja, Ewo. Niech sobie płynie ten nocnik.

Dzięki za cieple słowa.