po burzy

[biegnąca po fali]

noc rozciąga się od łóżka
po okno wpatrzone w horyzont
z nadzieją na świt

dryfuję pośród gwiazd - zmieniając kształty
i formę - przelewam się przez burtę na dawno
zatopionym statku

cisza - przebrzmiały toasty za zdrowie - jeszcze jeden
początek z kilku zapamiętanych słów i różańca
wplecionego w obumarłe palce - dopieszczają modlitwę

jak wtedy gdy rzędy topól strzegły kawałka nieba wyszarpanego
wojennej zawierusze a dłonie ojca okadzały kąty
machorkowym dymem

[Marcin Sztelak]

Lirycznie, zastanawiam się czym jest tytułowa burza, skoro w puencie króluje śmierć, czyżby życiem?

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Marcinie - nie wiem czy to coś tłumaczy, ale dopisałam właśnie
zagubioną zwrotkę.

Pozdrawiam

[eka]

dla mnie to zestawienie dwóch stanów po dwóch traumach, cisza po prywatnej i światowej burzy, po śmierci dwóch ważnych osób dla podmiotu.
Okiełznana wielkim spokojem - depresja.

[Alek Osiński]

Ładnie napisane, zwłaszcza dopieszczanie modlitwy i okadzanie machorkowym dymem,
mam tylko dwie uwagi. Nie wiem czy ilość myślników nie przesadzona,
w zbyt dużej ilości wydaje się jakby przestawały spełniać swoją funkcję,
a jedynie zastępowały wersyfikację. I jeszcze

przelewam się przez burtę na dawno
zatopionym statku

raczej: "przez burtę dawno zatopionego statku", bo burta to granica statku
i taki zapis jak stosujesz wydaje się nietrafny...

[biegnąca po fali]

Ale inny zapis zepsuje przerzutnię

[Alek Osiński]

Chodzi Ci o przerzutnię - na dawno zatopionym statku/cisza?
myślę, że nie zepsuje, ale to oczywiście - msz...

[biegnąca po fali]

Ok. Pomyślę. Dziękuję za zajrzenie i wszystkie uwagi

[AS...]

no muszę pochwalić
naprawdę ładne pisanie

[iTuiTam]

noc rozciąga się od łóżka
po okno wpatrzone w horyzont
z nadzieją na świt
...

Perełka, a wydawałoby się, że o nocy już właściwie wiele się nie da powiedzieć.