niezły dotyk

[alchemik]

w zamierzchłych dniach z pierwszym
spojrzeniem w świat mówili do mnie
jeszcze zębów ci brak przecież nie możesz
gryźć piersi matki masz ssać

pieluchę zmienię nie drzyj się
przymknij twarz cmokaj smoka
a ja orzecha smak przedtem skorupki
trzask w ustach czułem i w snach

dziś szczerzę wszem ten protetyczny gang
i niezły zgryz choć własnych przecież brak

to nie pierwszyzna fakt zdobywałem ten gmach
już przed laty słodka szesnastka niepowtarzalna
owoc marzeń a jednak pragnę znów
posmakować tej szczególnej daty

sweet sweet sixteen cóż za wspaniała zdobycz
dojrzała w cieple moich uniesień gorycz
i cierpkość chwil za sprawą hormonalnej magii
zmienia się w słodycz skosztuj

podobno tylko raz w życiu zdarza się okazja słodka
szesnastka w tej chwili na wyciągnięcie ręki
po co zwlekać być może kiedyś tylko fantazje
będą kusić noc w noc sweet sweet sixteen

zakazany owoc

[eka]

Alchemiku, tytuł i treść w kontrze do złego dotyku, ale balansujesz lekko między kwestiami różnych okresów w życiu peela a przypisaną im (okresom) miarą powinności, zwyczajowo należną.
Mądrość dziecięctwa (orzech) a pieluchy, słodka szesnastka a wiek dojrzały.
Bunt.
Pointa w związku z tym do przewidzenia.

Przesłanie jak to się mówi do dyskusji.
Czy prawie niemożliwe czynić możliwym można.

[Alek Osiński]

To faktycznie nieuczciwe, że natura tak nam poskąpiła
dając jedynie dwa garnitury zębów. Można powiedzieć
jeden do pierwszej komunii, drugi do trumny, kiedy takim
słoniom np. wyrasta w życiu sześć zestawów i stąd
pewnie ten zgryz z szesnastkami, na których można
połamać zęby.

16 to już nie zakazany owoc, ale musisz Alchemiku
sprawdzać legitymacje szkolne, bo dziewuchy bardzo
rozwojowe są i można wpaść w niezłą kabałę,
vide: pan Polański

[Marcin Sztelak]

Słodkie szestnastki - no w pewnym wieku zaczyna facetów brać taka tęsknota, chociaż jak się głębiej zastanowić to nie taki słodki ten owoc - zresztą tak to bywa w przypadku niedojrzałych owoców. Ciekawa wycieczka w wierszu do wczesnego dzieciństwa.

Pozdrawiam.

[alchemik]

No cóż, Marcinie, dziękuję. Wiersz jest, poniekąd, odrobinę żartem. Zastanawiałem się nawet czy nie umieścić go w Radosnej twórczości, ale tam mało kto komentuje.
Powstał nieoczekiwanie na skutek dyskusji administracyjnej, dotyczącej oskarżeń portalu o ksenofobię. Jeden z użytkowników zagroził doniesieniem do odpowiedniej instytucji. Wyraziłem zdanie, że może zamiast o ksenofobię, niech oskarża portal o pedofilię. I że jestem w trakcie pisania wiersza ocierającego się o propagowanie tej niewdzięcznej dewiacji. Oczywiście wyrażałem się na wyrost, bo dopiero w tym momencie zaświtał mi pomysł napisania takiego dziełka.
Postanowiłem wypróbować przy okazji pewne techniki poetyckie, które czasem przychodzą mi do głowy. Lubię się przekomarzać w pewnych sprawach. Mam jednak nadzieję, że nie przekraczam granicy dobrego smaku. Oskarżono mnie o to, przykładowo, przy okazji innego wiersza Siostry miłosierdzia. a ja wcale nie jestem skandalistą, raczej ironistą. Ten wiersz jest również utyskiwaniem nad niesprawiedliwością takiej, a nie innej czasoprzestrzennej konstrukcji świata, która nie pozwala nam sięgać po owoce twarde i miękkie, orzechy i jagody, determinując nas stanem uzębienia, zależnym od miejsca zanurzenia w czasie i przestrzeni.

Pozdrawiam

[karolek]

.

[iTuiTam]

Jednym słowem pełna słodycz