pisząc drżę

[Napoleon North]

o dzień i białą noc
w zakamarkach lichego strumyka
walczą siły srodze poturbowane
a męczącą stroną ognia
zamieniają w drobne uczynki


ciche westchnienie
wywołuje lawinę
bałochwalczych bogów chwil
kosą krusząc liche żyły życia
niczym nie powstrzymana ulga
zataczają armagedon

mimo to cierpię
zamknięty w sobie na klucz , kłódkę i szyfr
sadzę łzy na polach
pobitych granatem czerni i bieli
nieśmiła czerwień wypływa
ze środka
na cztery macki
świata