list do ś...

[marta zoja]

napisz
list do śmierci
oswoisz strach a ból
przynaglisz by odszedł

wspomnij
rzeźby obrazy będą pamiętać
napięcie mięśni uśmiech życia
czy łzę tworzenia

wybacz
nie umiem pocieszać
mam tylko jedną siłę
nadzieję na nieskończoność

drwię z samotności

[anastazja]

mam tylko jedną siłę
nadzieję na nieskończoność

cudowne Martuś uwielbiam takie - Ty wiesz. Buziaczki

[biegnąca po fali]

mam tylko jedną siłę
nadzieję na nieskończoność

Rzeczywiście ładna fraza
Czytam sobie bez ostatniego wersu.

Pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Nadzieja umiera ostatnia. Myślę, że lepiej byłoby napięcie mięśni niż natężenie. I może łzę tworzenia, bez intuicji.

Pozdrawiam.

Aha, tytuł bym przemyślał, w moim odczuciu jest trochę nieporadny...

[marta zoja]

Dziękuję Ana Buziaczki

Biegnąca, dziękuję za czytanie Pozdrawiam

Marcinie poprawiłam... tytuł pozostawiam Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Odważny ten wiersz Marto, twardy taki, mocna deklaracja,

przy okazji te Twoje obrazy przywołały mi...

https://www.youtube.com/watch?v=DjGXKbDH0gQ

[ajw]

Czytając pomyślałam, że odbiorcą tego wiersza jest osoba "terminalnie" chora, której zostało niewiele życia. Trudno taką osobę pocieszyć jesli się myśli mysleniem ziemskim, które przywiazuje nas do określonej rzeczywistości.

Miałam kiedyś okazję rozmawiać w szpitalu (podczas operacji mojego męża) z siostrą człowieka, który umierał i nie mógł umrzeć. Tak bardzo trzymała go na ziemi, że męczył się strasznie, nie mogąc pójść dalej. Po raz pierwszy poczułam jak rozmowa może rozluźnić tego, kto opłakuje czyjeś odchodzenie. Po rozmowie kobieta bardzo dziękowała mi za te zwykłe - niezwykłe słowa, przestala płakać, pożegnała się z bratem i on z uśmiechem na ustach odszedł.
O co mi chodzi? O to, że nie zdajemy sobie sprawy jak ważna moze być rozmowa z drugim człowiekiem w obliczu nieuchronnego, a Twój wiersz jest taką "rozmową" w formie monologu ..

Co o wierszu? Myślę, że można go jeszcze bardziej skrócić opierając wszystko na przepięknej puencie, wyodrębnionej przez dziewczyny. Ostatni wers "drwię z samotności" według mnie (i jak widzę nie tylko mnie) jest zbędny ( w tym miejscu, bo mógłby być tytułem wiersza, dużo lepszym niż ten, który jest).

Pozdrawiam