Może za zakrętem

[Marcin Sztelak]

Nudy – przedśmiertelne,
dookoła tropy zagłaskanych kotów.
Sączę czas przez serwety
– ręczna robota, najprzedniejsze
destylaty.

I choć na dworze kwaśny deszcz
to biegnę, pod parasolką
koktajlową.

Grzmi, a w gardle wzbiera krzyk:
jeszcze będę.
Tylko już nie wiem kim,
skoro koty.

Nudy – pośmiertne.

[biegnąca po fali]

Przedśmiertelne? Może lepiej by brzmiało przedśmiertne?

Dużo piszesz. Dużo i dobrze.

[Mms]

Witaj Marcinie!


Wobec Twojego wiersza nie można przejść miarowym krokiem Trzeba przystanąć.
Panowanie, posiadanie, przyjemności - prowadzą do 'duchowej śmierci' .

Człowiek ,który osiągnął taki stan, naraz przekonywuje się iż to nie to.
Może przed zakrętem odrzuci koktajlową parasolkę,
Żeby za zakrętem też nie było "nudów'.
Pozdrawiam serdecznie

[ajw]

Zaskakuje mnie rozmach Twoich wierszy, bo potrafisz pisać właściwie o wszystkim.
I tym razem nie odchodzę rozczarowana.

Pozdrawiam serdecznie