zapomniane ogrody Naniby

[iTuiTam]

• • • zapomniane ogrody Naniby
      
      
      nie są smutne zostawione sobie żyją
      gęstnieją żłobiąc szczeliny zielonostrady
      wodospady cienia zakamarki do pewnego
      czasu bez bluszczu rozwierają kamienie pęcznieją
      ścieżki podchodzących wytrwale korzeni
      wysypują nasiona łączą kwiaty
      dzielą na kalendarium dat zbieranych
      na bukiety od-święta i na od-codzień
      
      w takie ogrody lubię wchodzić bez pukania
      zaszywać się w przydługie swetry trawy
      deptać po palcach kretom modliszkom
      pszczoły zatrzymywać w pół dźwięku
      po cichu pleść trzypotrzy
      wchodzić tam sama bez klucza
      jak pod choinkową górę prezentów
      tajemnic zawiązanych na kokardę
      
      po otwarciu koniecznie nie czekać
      natychmiast przeżyć w całości
      
      iTuiTam
      kiedyś
      2006 19 XII

[ajw]

Nie gniewaj się, ale uważam, że troszkę przegadałaś tym razem. Zdecydowanie ciekawsza druga strofa z pieknymi metaforami. Pierwsza według mnie mogłaby ( w tym konkretnym wierszu) nie istnieć, bo druga jest całkowicie pełna. W dodatku nieładnie wchodzi na siebie: zielonostrady - wodospady. Dwa ostatnie wersy też, jak dla mnie zbyteczne, ale to Ty jesteś Autorką, więc decydujesz o kształcie swojego dzieła.
Ktoś mądry powiedział, ze poezja to sztuka eliminacji słów, dlatego mam takie, a nie inne zdanie.

Jeszcze raz powtórzę, że drugą strofą jestem zachwycona, bo jest po prostu magiczna.
Pozdrawiam

[eka]

A mnie bardziej wzięła lirycznie i trzyma pierwsza część, czyli opis cech, a nie możliwości podmiotu w ogrodach na-niby.
Zdecydowanie odmienna w stylistyce "instrukcja" jest jak ciachnięcie nożem uroku strof poprzedzających, choć słusznie poucza.

[ajw]

Ja nie mam nic do pierwszej (poza wodospady- zielonostrady). Uważam, że mogłaby stanowić odrębny utwór, bo jest sama w sobie soczysta treścią

[iTuiTam]

Nie gniewaj się, ale uważam, że troszkę przegadałaś tym razem. Zdecydowanie ciekawsza druga strofa z pieknymi metaforami. Pierwsza według mnie mogłaby ( w tym konkretnym wierszu) nie istnieć, bo druga jest całkowicie pełna. W dodatku nieładnie wchodzi na siebie: zielonostrady - wodospady. Dwa ostatnie wersy też, jak dla mnie zbyteczne, ale to Ty jesteś Autorką, więc decydujesz o kształcie swojego dzieła.
Ktoś mądry powiedział, ze poezja to sztuka eliminacji słów, dlatego mam takie, a nie inne zdanie.

Jeszcze raz powtórzę, że drugą strofą jestem zachwycona, bo jest po prostu magiczna.
Pozdrawiam

Się nie gniewam, nie mam zwyczaju.
Bardzo dziękuję za komentarz.

Przegadanie jest celowe (... różnica między gotykiem a barokiem).
Zielonostrady - wodospady również celowe, chociaż biły się myśli, bo niestety mają wpojone, że rymy w białej poezji to coś, co się tępi.
Uważam, że eliminacja słów nie zawsze wychodzi poezji na dobre. Oczywiście, słowotok nie obroni się, jeśli jest jedynie słowotokiem. Niejednokrotnie jednak spotykam 'szkielety' a chciałabym zobaczyć opulence ang. - obfitość i nie zastanawiać się za długo 'co takiego miał autor na myśli'.
(Wiersz ma już trochę czasu. Przypomniałam sobie o nim przy okazji prac ogrodowych, które o tej porze roku zajmują mi dużo czasu.)

serdecznie
iTuiTam

[ajw]

Rozumiem i nie nalegam, bo to Twoje słowa i Twoje decyzje. Tak czy siak - ładnie jest

[she]

Bardzo barwny, szemrzący i pachnący wiersz. Wciągający w sam środek ogrodu
Ujął mnie.

pszczoły zatrzymywać w pół dźwięku
po cichu pleść trzypotrzy

takie miejsce dla zachłannej romantycznej, która nadal chce mieć w sobie dziecko

[Marcin Sztelak]

Bardzo liryczny, gadatliwy wiersz, czego w tym wypadku nie poczytuję za wadę, bo mam wrażenie, że taki właśnie był zamysł.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Zaplątałem się trochę w tę gęstwę pierwszej strofy,
ale czym dalej tym więcej oddechu, puenta
mnie ujęła

[anastazja]

w takie ogrody lubię wchodzić bez pukania
zaszywać się w przydługie swetry trawy

- słodki wiersz, cóż za metafora. Tytuł mnie zauroczył - Naniby, kapitalne.
Pozdrawiam cieplutko Elu.