Koherencja

[Marcin Sztelak]

Z emfazą mówisz o prawdziwym życiu,
więc spróbuj. Oddaj wszystko za kromkę chleba,
tak gorzkiego, że koniecznie musisz popić.
Nie zważając na słowa.

Być może pamiętasz zabawę w chowanego
albo świat ściśle ograniczony podwórkiem.
Jednak w międzyczasie dorośliśmy,
nawet jeśli coraz niżej spuszczamy głowy.

Przełknij rozmiękłą kulę, dla dławiących
okruchów jest ręka.
Opatrzności. I czerwone ślady palców
wypalone tuż pod skórą.

Zawsze masz wybór, szczególnie pomiędzy:
zamilcz – wszyscy skończymy przemieleni na papkę,
a: zamilcz – ciesz się spójnością.
Ostatniej myśli.

[eka]

Gorzko, ale rzucasz linę ratunkową. Ciekawe, czym będzie spójność ostatniej myśli, z czyjego nadania.
Jak widzisz - wybrałam.

[coobus]

Dorastanie okazuje się być pojęciem względnym. Tak jak prawda, racja, logika - ku naszemu zaskoczeniu. Tak więc dorastaliśmy tak, jak potrafiliśmy, pytanie tylko (coraz niżej spuszczamy głowę) czy dorośliśmy. Bardzo dobry wiersz