Do trzech

[Marcin Sztelak]

Kochani wariaci, nadszedł czas
alarmu przeciwpożarowego
oraz innych inicjacji. Od dziś będziemy
bliżej końca. I zagramy w dwa ognie.

Po pierwsze:
jeszcze dogasa największa pożoga w Europie.
W zgliszczach szukamy pamiątek,
nadpalonych braci i sióstr.
Zwęglenia wytatuowane podskórnie.

Po drugie:
właśnie rozgorzała największa pożoga w Europie.
Oglądamy filmy instruktażowe.
Mimochodem wspominają o głodzie, rabunku,
gwałcie. Jesteśmy tutaj.

Po trzecie:
straż miałaby ręce pełne roboty.
Gdyby tylko istniała poza sferą
domniemanej wolności.
Coraz goręcej.

Kochani wariaci, święto skończone,
pora do łóżek. Niech wam się przyśnią
kolorowe pigułki, po których przejdziecie
na zwycięską stronę. Dowolnie wybraną.

[eka]

Kochani ludożercy też.
Od dziś będziemy bliżej końca... odbiegając od tematu wiersza, zawsze następny dzień skraca dystans do naszego końca. Ale tutaj oczywiście mowa o epilogu nienaturalnym, czyli o zaczętym już zderzeniu cywilizacji, którego nie widzimy, my, wariaci ( poeci?) bagatelizujący stan alarmu.
Podmiot twierdzi, że stan wojny trwa zawsze, nie ustąpiły jeszcze skutki ostatniej wielkiej pożogi, a nowa już się zaczęła.
Peel obserwuje infantylizm i ironicznie go obrazuje.
Gorzka pointa. Zwycięzców nie będzie, pośmiertne raje wyznawców nie istnieją, zatem wybór iluzoryczny.

Niepokój krąży i jest coraz większy, Marcin. I czują to nie tylko autorzy filmików instruktażowych.
Dzięki za ten katastroficzny wiersz.
Cały w obrazie pożogi.

[Hosanna]

a ja wbrew zwyczajowemu pesymizmowi Marcina, czuję tu powiew czegoś życiodajnego

zacznie się wreszcie jakaś walka a nie agonia demencja
lepiej umierać walcząc niż z nudów

pozytywny element jest też w wariatach bo choć już zostało odkryte że właśnie wariaci ale jednak .. kochani
jakby towarzysze niedoli?

umarła wojna
niech żyje wojna

wszyscy odnajdą w sobie strażnika
mimochodem

[Henryk VIII]

Witaj - Twój wiersz przywiódł mi na myśl B. Schulza - ten oto poniższy fragment :



Pod naszym domem ośmiu strażaków rozciągało w koło wielkie płótno żaglowe. Ojciec (…) stanął na czele oddziału, który odpadając dwójkami, rozwinął się podczas marszu w długi rząd i oddalał się powoli ciemnym szpalerem tłumu, błyszcząc mosiężnymi puszkami kasków.
Mój ojciec wstępuje do strażaków, Bruno Schulz

[Gajka]

...Zwęglenia wytatuowane podskórnie... ładna fraza .