Anulacja

[biegnąca po fali]

Nade mną sufit i plama. Podobno grzyb.
Sądząc po kolorze podgrzybek,
ale kształtem przypomina psa
z podkulonym ogonem.

Na ścianie poprzeczna blizna.
Po ostatnim trzęsieniu obrazy do dziś szukają
właściwej pozycji. Kiedyś lubiłam na boku.
Teraz w zasadzie nie sypiam.

Ból systematycznie obkurcza
przestrzeń i tkanki. Łuszczy farbę.
Później wpycha pod paznokcie,
gdzie nabierze rumieńców i zaschnie. Zniknę.

Może zresztą nigdy mnie tutaj nie było.

[alchemik]

Tak mi się przez chwilę skojarzyło z jednym moim wierszem przez użyte skojarzenia i obrazy, oraz temat ponury.
Odsyłam do poltergeist

Ale to oczywiście twoje wizje bezsenności i bezsilności do krwi drapiących ścianę.
I przemawiają do mnie.
Nie będzie anulacji.
Nie znika się tak łatwo z powodu bólu.
Jurek

[biegnąca po fali]

Właśnie wracam spod poleconej lektury. Dostrzegam między nami pewne podobieństwo...
Oboje tkwimy w prywatnych piekłach do których lepiej nie zapraszać.

[AS...]

to Twoja ars poetica
i pewnie powiedziałbym, że modus operandi też...
gdyby nie ostatni, optymistyczny wers

piekła nie ma

[biegnąca po fali]

Nie wiedziałam, że jest optymistyczny

[alchemik]

Jak to malo wiemy o nieobecności.
Może przez jej nieobecność.

[Marcin Sztelak]

Takie piekiełko potrafi być mimo wszystko przytulne. Patrząc przez pryzmat czasu wszyscy znikniemy bez śladu, ale mimo to chyba jednak warto być.

Pozdrawiam.

[Patka]

Ciekawie, dobrze napisany, z lekką ironią wiersz. Podoba mi się.

Pozdrawiam
Patka

[biegnąca po fali]

Marcinie, Patko - dziękuję

[eka]

Po ostatnim trzęsieniu obrazy do dziś szukają
właściwej pozycji

Ta metafora świetna.
A cały wiersz... nie chwycił. Sorry.