oddech popiołów

[Napoleon North]

Wierzysz?

kapliczkę rozebrano od krzyża
padaczka zaszła na oczy
byłem tam...
ja i czerń
wypełzła z pod stopy
rozlazła się po trawie
wczepiła w liście na drzewach

zapiszczało pod strzechą
dach rozpełzł się w oczach
strach zamknął drzwi ze smakiem
proroków już nie ma

tona krwi między posadzkami umysłów
zajętych liczeniem żeber
zasypiam snem ulotnym jak dym
dym z krematorium ...

jest jak w domu
tylko zawalisko ołowiu
i żelastwo w czaszkach
czy przeżujemy własną śmierć ?

myślą że są bogami
lecz ci zasłali sobą niebo
otwarte na chude ręce

chleb pachnie benzyną
zwłaszcza gdy przechodzi
przez pancerze


zwątpiłeś?

[Henryk VIII]

To... , myślę, jeden z najlepszych tekstów , jakie zamieściłeś na Ósmym!
Mój baaaardzo obszerny , wcześniejszy koment ( nie bój się, bo sympatyczny) a propos Twego tekstu - coś zeżarło. Już go nie odtworzę. I nie mam siły. Ale, myślę że starczy, jak Ci napiszę krótko - super! I i że będzie Ci miło wiedzieć ,że utwór Twój działa na czytelnika pozytywnie.
I że , naprawdę zasłużone!

[Napoleon North]

Bardzo mi miło ale sam nie wiem jak ?
zdeprawowany cichy wiatr
zapisał list na duszy
spojrzałem niczym rotmistrz polny
by dalej w ciele swym być wolny
tak dla publiki lekki skłon

[eka]

wypełzła z pod stopy

Błąd.

A wiersz dobry, mocny. Z przemyślaną kompozycją w klamrze.
Wrzesień.
Gdzie była opatrzność w 39', kiedy z dwóch stron nas dobijano?

Pozdrawiam.