primum cura alas

[alchemik]

nurzając się w borowinowym błocie
odgrzebałeś ziarno
zaległe
przed laty śnieniem o lataniu

spod warstw

całego tego kompostu sprasowanego
czasem wydaje się całkiem żywe

dlaczego nie rozpostarło
liściennych skrzydeł

zrozumiałeś

po wdrapaniu na pewną wysokość
pozostają już tylko sny

o swobodnym upadku

[biegnąca po fali]

"dlaczego nie rozpostarło
liściennych skrzydeł

zrozumiałeś

po wdrapaniu na pewną wysokość
pozostają już tylko sny

o swobodnym upadku"

Ten fragment najbardziej do mnie przemówił.


Pozdrawiam

[alchemik]

Dzięki, Ewo.
Miałem merytoryczną zagwozdkę co do ziarna.
Bo wyobraż sobie, że to nasienie trawy.
A trawy należą jednoliściennych.
Ziarno kiełkuje więc jednym skrzydłem.
Ale potraktowałem ziarno w ramach licentia poetica, jako nasienie w ogóle.
To żart. Myślę, że większość i tak by się w tym nie zorientowała.

po pierwsze zadbaj o skrzydła

Jurek

[biegnąca po fali]

A po drugie?

[alchemik]

de secunda volando

po drugie wzlatuj

[biegnąca po fali]

od kiedy wiem że mury ograniczają uczę się latać
póki co obijam tylko ściany i ludzi (...)

[eka]

Pierwsza kuracja - dopiero w sanatorium, w błotnej kąpieli niestety.
Wiek pozwala zrozumieć, czemu nie wzleciało się na Ikarowych skrzydłach. A raczej nie mogło - mimo lotu - nie upaść.
Niektóre wzloty mają genetycznie zaprogramowane spadanie.
Wiersz o podmiocie z za wysokimi, niebnymi aspiracjami.
Tak zrozumiałam, Jurek.