Śladami Dionizosa (tytuł roboczy )

[Eärendil]

czas jak gąsior pełem moszczu
i niezbędnych składników
pędzi wspomnienia

by zdążyć przed samym sobą
na toast ostatich wieczerzy
słodko-kwaśnym winem

[alchemik]

Dobrze, że roboczy, bo wcale nie dionizyjski, choć z winną metaforą.

Ja bym przekonstruował nieco.
Moim zdaniem to porównanie czasu do gąsiora jest ładne, acz trywialne.
Zrezygnowałbym z niego umiejscawiając czas tak, aby należał zarówno do pierwszej jak i drugiej strofy.

gąsior pełem moszczu
i niezbędnych składników
pędzi wspomnienia

czas

zdążyć przed samym sobą
na toast ostatnich wieczerzy
słodko-kwaśnym winem

Metaforycznie interesujący, spełniający warunki poetyki, jak i rozwinięcia metafor.

Pozdrawiam
Jurek

[eka]

Dionizje czasu? Więc to wszystko, ten rwący nurt, aby upoić wieczność?

czas jak gąsior pełem (pełen?) moszczu
i niezbędnych składników
pędzi wspomnienia

by zdążyć przed samym sobą
na toast ostatnich wieczerzy
słodko-kwaśnym winem

Chyba poszedłeś na łatwiznę w 2. wersie. O jakich składnikach jest mowa? Niezbędności jest wiele.
Co nam fermentuje w głowach?


------------
I znowu, już dzisiaj trzecia czytana miniatura, która nie wylądowała w Okruchach poetyckich.
Może złóżmy petycję do Adminów o likwidację okruchów...