przenikanie

[biegnąca po fali]

mam w domu więcej drzwi niż okazji do wyjścia
nie gwarantują powrotu na dawne pozycje
dlatego od lat chodzę z tym samym grymasem na twarzy

najbardziej wstydzę się łez
płaczę w poduszkę taką prawdziwą z pierza
wyrosną nowe skrzydła albo ptaki

może

znasz miejsce z którego przychodzi pierwszy śnieg
i zmierzch rozciąga się leniwie pomiędzy murami
wyrwą ulatuje ciepło

noc przymarza do szyb

[witka]

bardzo dobrze wyretuszowany .

[AS...]

przedostatni wers bardzo ucudowany
i przez to psujesz ciepłą noc przymarzającą do szyb;
musisz go przeredagować;
nie chcę Ci nic sugerować (bo i tak nie słuchasz)

ale zmiana "wyrwa" na "wyrwą" już by dużo pomogła...

[biegnąca po fali]

Nie słucham? No wiesz

Myślałam jeszcze nad wywaleniem:
- na twarzy
- taką prawdziwą

???

[Gajka]

...płaczę w poduszkę taką prawdziwą z pierza
wyrosną nowe skrzydła albo ptaki... pięknie

[AS...]

niekoniecznie; grymas można wyrazić gestem
albo nonszalancką postawą;
zostawiłbym, podobnie jak to drugie;
poduszka z pierza brzmi trochę jak masło maślane,
prawdziwość dodaje jej urody;
poza tym prawdziwość rozlewa się na kontekst:
informuje czytelnika, że ryczenie w poduszkę
nie jest czynnością wyimaginowaną,
w związku z czym wyrastanie skrzydeł i ptaków
zaczyna się postrzegać jako rzecz realną;
ewentualnie można zmienić szyk:
płaczę w taką prawdziwą poduszkę z pierza
co wprawdzie wzmacnia przerzutnię, ale osłabia przekaz;
zostawiłbym jak jest, bo wiersz nie jest przegadany

[biegnąca po fali]

Gajko, ASie - dziękuję

[Elunia]

Dobry wiersz.

[em_]

znasz miejsce z którego przychodzi pierwszy śnieg
i zmierzch rozciąga się leniwie pomiędzy murami
wyrwą ulatuje ciepło

noc przymarza do szyb

- ten fragment szczególnie dla mnie
pozdrawiam

[biegnąca po fali]

Eluniu, em_ - dziękuję