Końskie zdrowie

[Alek Osiński]

Z odejściem sierpnia, lato znużone dziecięcą
dociekliwością, cedzi już jedynie suche monosylaby,
opędzając się przed słomianym zapałem trzód
i chmury chude jak wymiona krów po dojeniu

zdają się już nigdy nie wezbrać, chociaż pyski żują
uparcie ziemskie ścierniska. Może faktycznie trzeba
mieć farta, żeby zebrać się w sobie, myśląc o jesiennym
odlocie. Pola nagie i błyszczące jak pogięta tarcza

nie ułatwiają odejść, mimo że wynosimy wiele
i wielu trzeba będzie, żeby ktoś zobaczył wyciągnięte
ręce. Popatrz; wielkie nieba, a chwilę później zaledwie
kilka kopyt odciśniętych w glinie i jedna jedyna

podkowa - szczęściem,
nie trzeba już niczego więcej wypełniać.

[Gajka]

Alku, Twoje wiersze są przepiękne.
Mam przed oczami pejzaż u schyłku lata,
kiedy czas rozpościera ... wielkie nieba...

[witka]

ładna, mądra liryka

[Lucile]

lato znużone dziecięcą dociekliwością,
cedzi jedynie suche monosylaby

ktoś zobaczył
wyciągnięte ręce. Popatrz; wielkie nieba, a chwilę później

zaledwie kilka kopyt odciśniętych w glinie

Wracam i wracam do tego wiersza Alku i za każdym razem odławiam kolejne perełki.


Pozdrawiam
Lucile

[Meltemi]

Ciekawie tu u Ciebie Alku. Ale wg. mnie pierwsze zdanie trochę zbyt długie. Pozdrawiam serdecznie!

[Alek Osiński]

Myślałem, żeby jeszcze trochę przebudować tekst
wersyfikacyjnie... Dziękuję Wam pięknie
za poczytanie

[eka]

Odlatujący koń - to Pegaz

Przepiękne obrazowanie, z dojrzałą refleksją. Skąd Ci się te metaforyczne porównania biorą? Czytam widzę, nic nie muszę wytężać, wysilać, uruchamiasz wyobraźnię czytelnika jak mag.
Świetny wiersz.

Zaorane, tłuste żyznością skiby ziemi.

[biegnąca po fali]

Alku, jesteś WIELKI

[Alek Osiński]

A więc mówicie dziewczyny, że nieźle? Cieszę się niezmiernie,
bo spotkałem się też z opinią, że to przynudzanie...

Dzięki

[Tomek i Agatka]

Jakie tam przynudzanie, malowniczo i melancholijnie, do tego melodyjnie tak jak lubię,
a poza tym lubię gdy za słowami kryją się obrazy, a tutaj w tle cały kalejdoskop przenikań,
po zawrót głowy -

złapałam się wymion tej mlecznej chmury,
łaciata bestia, ni grama mleka, na niebie placki


Zastanowiłabym się nieco nad powtórzeniami, o tutaj:

"i chmury chude"
"i wielu trzeba będzie"
"i jedna jedyna podkowa";

a gdyby tak zapisać w drugim wersie po prostu: cedzi suche monosylaby?

wtedy za jednym razem znika jedno z trzykrotnych "już" i powtórzone "jedyne":

"cedzi już jedynie" - "jedna jedyna podkowa"
"zdają się już nigdy"
"nie trzeba już niczego"

*

wiele, wielu, wielkie - w trzeciej strofie

mimo że wynosimy sporo?

spójrz, zamiast popatrz? - jakoś tak mi delikatniej


Smocze pozdrowienia