Wieczór z przyjaciółmi

[Stella]

Usiądę wygodnie w fotelu
Półmrok mnie przytuli
A najlepsze z moich ciast
Rozkosznie podniesie mi poziom cukru

Zakładam nogę na nogę

Wstyd miłośnie bawi się moimi lokami
I przez chwilę
Mylę go z pieszczotą ukochanego


A samotność pomoże przegryźć żyłę

[Koleś]

Ja rozumiem, że jest taka maniera, by używać wielkich liter na początku każdego wersu, ale już się tego praktykuje od bardzo dawna. Mnie osobiście ta maniera drażni.
Masz doskonałą pointę. Zaskakującą i zdecydowanie wyróżniającą się od dość mdłej reszty. Bo niestety reszta jest mdła, przewidywalna i okraszona zużytą już metaforyką, te wszystkie przytulające się półmroki, pieszczota ukochanego, to wyświechtane patenty. Pointa robi całą robotę, jest naprawdę świetna, ale to chyba trochę za mało.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Nie podoba mi się druga strofa. Za to puenta - miodzio

[AS...]

Stello
zacny Koleś ma rację - co do wielkich liter;
wielkie litery stosujemy w zdaniach, a liryka
to wersy a nie zdania...
podejrzewam. że to sprawka Office'a
więc jeślibym mógł Ci coś doradzić:
pisz i wklejaj z notatnika;
poza tym: stosujesz wyłącznie tryb orzekający
czasu przyszłego;
bombardowanie takim trybem sprawia wrażenie
wyliczanki, litanii... nie jest to dobra maniera
więc spróbuj temu zaradzić;
co do puenty: zgadzam się: błyskotliwa
i na właściwym miejscu

[Stella]

.

[AS...]

skromnie tylko uzupełnię, że w liryce jest to błąd;
ale nie Ty pierwsza używasz błędów jako środka artystycznego...

[Stella]

.

[em_]

Ciekawa puenta,
pozdrawiam

[Stella]

Dziękuję wszystkim

[Gloinnen]

Wstyd miłośnie bawi się moimi lokami

To też zwróciło moją uwagę, bo akurat o wstydzie nie pomyślałabym w takim kontekście. Ciekawy obraz, właśnie w zestawieniu z pointą. Peelka oddaje się rojeniom, pewnemu złudzeniu - i dlatego intryguje ten wstyd. Czy chodzi o żal za minione błędy? Niepewność własnych marzeń? Brak zaufania do siebie? Rodzaj wyrzutu sumienia? Czy to wstyd z lekka udawany, wstyd jako maska zalotnej kobiety, która próbuje zwabić, przywołać do siebie kochanka... Choćby tylko w wyobraźni, i dlatego potem można poczuć się głupio, pojawia się dotkliwe uczucie samotności.

Tak czy inaczej - ów fragment to również mocny punkt wiersza.

Pozdrawiam,

Glo.