babcia Irena

[witka]

dziadek do śmierci
pozostał w partyzantce
kury w konspiracji
znosiły jaja
na sukienczynę
albo nową szalinówkę

do zadowolenia potrzebował
sześciu rzeczy
na szczęście niejednocześnie

żyła w cieniu lasu
pomiędzy
amboną a kłusownikami

[barteczekm]

Ciekawe użycie słów, które już nie często są powszechnie używane. To dobry zabieg - słowa komponują się z czasem do którego nawiązują. I to co najtrudniejsze chyba zawsze - przed ostatnią strofoidą jest pauza a z nią zerwanie. Osobiście wolę, kiedy zamiast pauzy jest zawsze coś co łączy tworząc kontynuację, czasem klamrę - pojawia się płynność. Pomimo tego niuansu czyta się dobrze, tekst jest spójny, zaciekawia. Pozdrawiam. Bartek

[witka]

dzięki

[barteczekm]

dzięki

Spoko. Z mojej strony możesz się spodziewać zawsze komentarzy odnoszących się do techniki, formy, sposobu zastosowania słów, płynności, rytmiki, interpunkcji, ułożenia strofoid, rymu, większego lub mniejszego skłaniania do refleksji.

Nie daje komentarzy dotyczących:
- zmiany treści, bo to nie moje wiersze i uważam, że nikt nie ma prawa po swojemu narzucać w tej kwestii siebie.
- słodkopierdzących i nic nie wnoszących podpisów w stylu - ojej jak zawsze ładnie przesyłam kwiatka, piwko, domek czy cokolwiek innego
- wróżbiarstwa nie uprawiam też w stylu - widzę w tym wierszu zagubionego kogoś a może już odnalezionego a te drzewa to alegoria czegoś tam i temu podobne - każdy interpretacje powinien zachować dla samego siebie.

[eka]

dziadek do śmierci
pozostał w partyzantce
kury w konspiracji
znosiły jaja
na sukienczynę
albo nową szalinówkę

do zadowolenia potrzebował
szesciu rzeczy
na szczęście niejednocześnie

żyła w cieniu lasu
pomiędzy
amboną a kłusownikami

Oszczędnie, wręcz lapidarnie, ale ze sporą porcją informacji.
Druga cząstka pozostawia czytelnika w głębokim niedosycie.
Bohaterka żyła w cieniu dziadka, stąd zapewne należny jej tytuł wiersza.

[Mms]

Witaj!

Ważna osoba w życiu peela.
Nie było jej lekko w życiu jako wdowie.
A jednak dzielna.Wspierała wnuka i walczyła o Życie.
Pozdrawiam

[Gloinnen]

Spoko. Z mojej strony możesz się spodziewać zawsze komentarzy odnoszących się do techniki, formy, sposobu zastosowania słów, płynności, rytmiki, interpunkcji, ułożenia strofoid, rymu, większego lub mniejszego skłaniania do refleksji.

Nie daje komentarzy dotyczących:
- zmiany treści, bo to nie moje wiersze i uważam, że nikt nie ma prawa po swojemu narzucać w tej kwestii siebie.
- słodkopierdzących i nic nie wnoszących podpisów w stylu - ojej jak zawsze ładnie przesyłam kwiatka, piwko, domek czy cokolwiek innego
- wróżbiarstwa nie uprawiam też w stylu - widzę w tym wierszu zagubionego kogoś a może już odnalezionego a te drzewa to alegoria czegoś tam i temu podobne - każdy interpretacje powinien zachować dla samego siebie.

Na forum istnieje dział pt. PORADNIK KOMENTATORA. Zapraszam tam, jeśli masz ochotę podyskutować o sztuce komentowania, zamiast uprawiać podobną autopromocję pod czyimś wierszem.

W odpowiednim dziale jest miejsce na dyskusję programową, która może być ciekawa. Tutaj jedynie nadmienię, że zasadniczo każdy ma prawo komentować, jak mu się podoba, o ile nie atakuje personalnie Autora i stosuje się do podstawowych norm współżycia społecznego.

Gloinnen

[alchemik]

Przepraszam, ale wciąż drapie mnie w gardle. To po torsjach. Pewnie czymś się zatrułem.
A obiecywałem sobie nie czytać komentarzy, zanim sam nie skomentuję.

Babcia Irena.
I faktycznie, nie o dziadku ten wiersz. Dziadku, którego wojna i specyficzne, partyzanckie życie przemieniło w leśnego ludka.

Babcia Irena, sens życia i życie bez sensu. Spoiwo bohaterów.

Świetne zestawienie trzech różnych strof wiążących się ze sobą, ale opowiadających inne historie w tej jednej, prawdziwej.

[Stella]

Doskonały. Eka wyczerpała temat, zatem ja za szanowną Poprzedniczką . Brawo.

[lczerwosz]

żyła w cieniu lasu
pomiędzy
amboną a kłusownikami

osobiście znałem takich ludzi. Już zanikają a wraz z nimi etos. Wiadomo jaki.

Nie wiem, czy mój komentarz sprosta wymaganiom stawianych przez coraz bardziej wymagających użytkowników.