Bezkres więzi

[iza]

Jesteś niezwykły jak morze -
raz wzburzony, innym razem spokojny.
Czasem przejrzysty, by zaraz potem stać się mętnym.

Wodzisz mną z wyspy na wyspę -
masz pełnię władzy, która mnie niszczy.
Nie pytam o nic z obawy, że wyschnę z twego dotyku.

[eka]

Wyschnę z dotyku adresata - morza?
Brak logiki w tej metaforze, sorry.
Pierwsza zwrotka - wyliczanka, która minimalnie łączy się z drugą cząstką.
Wodzisz mnie, a nie mną.
Każde słowo powinno być przemyślane w wierszu.
Ale oczywiście nie poddawaj się, ćwiczenia czynią mistrza.
: )

[biegnąca po fali]

Wytrwałości, izo

[lczerwosz]

Jesteś niezwykły jak morze -
raz wzburzony, innym razem spokojny.
Czasem przejrzysty, by zaraz potem stać się mętnym.

to nie jest odkrywcza ocena, absolutny banał.

Wodzisz mną z wyspy na wyspę -
masz pełnię władzy, która mnie niszczy.
Nie pytam o nic z obawy, że wyschnę z twego dotyku.

Z przyczyny, za przyczyną. Z nadmiaru, od nadmiaru. Od dotyku, nie z dotyku. Z dotyku może dzieci się rodzą.
Dlaczego pytanie partnera o cokolwiek tworzy zagrożenie, że pl-ka wyschnie. I to z powodu dotyku. Jeśli partnerem jest morze, to może morze zwilży ją nieco może.
O Boże, boże!

[alchemik]

Z całego utworu zachowałbym, chyba, tylko tytuł.
Ma w sobie poetycką nośność. Dobrze byłoby jeszcze dopisać do niego wiersz.

Pierwsza zwrotka jest dosyć niezgrabna w tym wyliczaniu.
Tym bardziej, że nie ma niezwykłości w fakcie, że zarówno osobowości jak i żywioły mają przynajmniej po dwie strony, dwa oblicza.
Ruch, życie wynika z pozornych sprzeczności.

A druga część?
Nie będę powtarzał za innymi komentującymi, a tym bardziej za Leszkiem.

Bezkres więzi koniecznie zachowaj.

[Ewa Włodek]

Wodzisz mną z wyspy na wyspę -

to mi się spodobało

pozdrawiam serdecznie
Ewa

[ajw]

Koniecznie zrób coś z tym 'zaraz potem', bo nie brzmi to dobrze. Może 'by za chwilę'?
Pozdrawiam