diabelski młyn

[biegnąca po fali]

wszystko nabiera płynności
przypływy liżą białe plamy po nas
wyciętych z fotografii

nie muszę już liczyć kantów
krawędzi
z których wszystko prowadzi w przepaść
w dole majaczy mój strach i dłonie
skupione wokół namiastki

dni podzielono na te przed i po
wielkim wybuchu
nierówno
jak wszystko czego mogłam dotknąć
poczuć
pod opuszkami i głębiej

narasta szum w głowie
wirowanie
wirowanie

po ostatni półobrót

[ajw]

Czytam ten wiersz kolejny raz, co jest najlepszym dowodem na to, ze coś w nim jest. Jednak w pewnych momentach wydaje mi się zbyt dopowiedziany. Kanty i krawędzie wydają mi się mniej więcej tym samym (w tym kontekście), wiec z jednego bym zrezygnowała. Nie rozumiem sformułowania 'czuć solą końcem'. Być może mam zły dzień Pierwszą strofę leciutko bym zliftingowała:

nie muszę już liczyć krawędzi
z których wszystko prowadzi w przepaść
w dole mój strach
i dłonie skupione wokół namiastki

Oczywiście to Twój wiersz i Ty najlepiej wiesz co chciałaś przekazać.
Pozdrawiam serdecznie

[Alek Osiński]

Trochę chyba przegadany ten wiersz, przynajmniej pierwsza połowa,
bo od drugiej dobrze się czyta. Ale np. początek

wszystko nabiera płynności
nawet ruchy
są jak przypływy
liżą białe plamy po nas
wyciętych ze wspólnych fotografii

ruchy jak przypływy?

czegoś tu wydaje się za dużo

raczej czytam jako

"wszystko nabiera płynności
przypływy
liżą białe plamy po nas
wyciętych z fotografii"

Tak to widzę, wybacz.

Pozdrowienia

[elka]

nie muszę już liczyć kantów
krawędzi
z których wszystko prowadzi w przepaść
czuć solą końcem
w dole majaczy mój strach i dłonie
skupione wokół namiastki

nie muszę już liczyć krawędzi
wszystko prowadzi w przepaść
tam w dole mój strach i dłonie
skupione wokół namiastki

Dla mnie trochę przegadałaś ten wiersz. Pozwoliłam sobie napisać kawałek po swojemu, mam nadzieję, że nie obrazisz.

Pozdrawiam.elka.

[eka]

Ewa, nie jest to na pewno najlepszy Twój wiersz.
Popieram uwagi przedmówców.
Potrafisz lepiej.

[biegnąca po fali]

Widocznie nie potrafię, Ewo.
Dzięki.

[Stella]

Nawiązując do komentarza ajw, ja widzę te kanty jako potrzebne i jak najbardziej na miejscu. "Kant" to nie tylko krawędź...

Cały utwór stąpa powoli, nie biegnie, po fali uczucia i trudnej, nierzadko bolesnej relacji. Czyż tak wielu z nas tego nie zna?...
Pierwsza strofa- bardzo (chociaż propozycja Alka również jest doskonała).
Dwa finałowe jej wersy są wspaniałe.

Jedyna rzecz, której nie rozumiem, to wywołany już tu wers "czuć solą końcem".
Ostatnie cztery wersy, majstersztyk.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Stello - zmieniłam... to i owo

[Stella]