przed zmrokiem

[Elunia]

całe życie cierpiałam na amnezję
budziłam się każdego dnia inna
pozbawiona pragnień

zmęczona myślami z szuflady
wypadają zdjęcia na lewą stronę
odkrywając prawdę

nadzieja bawi się ze mną w ciuciubabkę
potrafi wyrywać ciszą zdobyte chwile
zasłonić kotarą przyszłość jak okiennice
codzienności

wszystko to przyzwyczajenie
do ciągłych rozstań i pustych miejsc

[Alek Osiński]

zmęczona myślami z szuflady
wypadają zdjęcia na lewą stronę
odkrywając prawdę

Coś tu masz Eluniu jakąś niezgrabność składniową
albo tylko wersyfikacyjną

przynajmniej "zmęczona myślami"
bardziej pasuje do strofy 1.

bardziej bym to widział np.

"z szuflady wypadają zdjęcia
ich lewe strony
odkrywają prawdę"

"jak okiennice codzienności" tez moim zdaniem
do przemyślenia...

ale to oczywiście luźna refleksja

[witka]

a dla mnie fajne te zdjęcia spadające masłem na dół i nie tylko

czy coś do zmiany? - nie mój tekst

[Elunia]

Alek, Twoja propozycja, trochę zmienia to co chciałam powiedzieć. Jednak bardzo dziękuję za przemyślenia i poświęcony czas.

a dla mnie fajne te zdjęcia spadające masłem na dół i nie tylko

Pięknie dziękuję za opinię. Miło mi

[alchemik]

Jest pewna niezręczność, ale być może tylko w moim odczycie.
Otóż amnezja to raczej nie choroba, ale pewna przypadłość, objaw innej choroby albo traumy.
Ja rozumiem, że dajesz do zrozumienia iż peelka z wiersza żyje teraźniejszością. Nie jest wzbogacana wspomnieniami, a może wręcz chce o nich zapomnieć z różnych względów.
Uważam, że to twój wiersz, w dodatku całkiem dobry, a więc nie można proponować ci zmian, które odmieniałyby jego treść, a twój zamysł.
Można oczywiście sugerować. Bo od tego są krytyczne, budujące komentarze.

Tylko ten pierwszy wers.
Może
całe życie cierpiałam na amnezję

Mi akurat podoba się ten efekt przerzutni w drugiej strofie.
zmęczona myślami z szuflady, sugeruje myśli przeszłe, zamknięte, właśnie to zapominanie. Może dotyczyć też ukrytych wierszy, bądź uczynków w innej interpretacji.
Dalszy ciąg to wynikające z przerzutni

(z szuflady) wypadają zdjęcia na lewą stronę

A jako konstrukcja poetycka, to moim zdaniem, bardzo dobre.

Pozdrawiam

Jerzy Edmund

[Elunia]

Może
całe życie cierpiałam na amnezję

Każda choroba, jest pewnym rodzajem cierpienia. Można użyć każdego słowa : dolegliwość, przypadłość, cierpienie, zaburzenie... Człowiek, którego dotknęła amnezja, jest człowiekiem chorym. Może masz rację, ale tak mi jakoś było bliżej.
Oczywiście pomyślę
Pięknie dziękuję za pochyleniem się nad tekstem.
Pozdrawiam

[alchemik]

Jak sama powiadasz cierpienie sugeruje chorobę, choć wcale nie musi nią być.
A jednak zwrot choruję na amnezję, choć poprawny, jest niezręczny semantycznie, a tym bardziej poetycko.
W tym przypadku mamy do czynienia z chorobą duszy.
Trudno ją znaleźć w jednostkach chorobowych.
Owszem będzie tam depresja i inne pokrewne w psychiatrii.

Ale Eluniu, ty nie o chorobie piszesz.
Ale już o cierpieniu tak.

Pozdrawiam Jerzy Edmund

[Elunia]

Ok, przekonałeś mnie

[elka]

każdego dnia budziłam się
chora na amnezję

w zmęczonych szufladach
myśli szukały nadziei

jednak codzienność bawi się mną
zasłaniając przyszłość ciężką kotarą

czy kiedyś przyzwyczaję się
do ciągłych rozstań i pustych miejsc

Jeżeli na mnie nakrzyczysz, to... zrobisz dobrze, nikt nie powinien ingerować w prywatne myśli autora, ale z drugiej strony, to tylko sugestia. Wybaczysz, prawda?

[ajw]

Jak dla mnie jest tu mały bałaganik, który należałoby uporządkować. Ciekawe sformułowania, ale potrzebne jest jakieś uporządkowanie, bo treść moim skromnym zdaniem jest troszkę chaotyczna.