czemu wyblakłymi kolorami

[Lucile]

wczoraj
w noc wielkiego księżyca
powiedziałeś kocham

dzisiaj
pod dwudziestoczterokaratowym
słońcem
mam uwierzyć w szczerość

zbyt błyszczy

jutro
z trzydziestu trzech odcieni bieli
wybierzesz ten od którego
zimno mi

srebrem złotem i bielą
znikasz mnie

[Gloinnen]

jutro
z trzydziestu trzech odcieni bieli
wybierzesz ten od którego
zimno mi

Ten fragment mnie zatrzymał. Jest ciekawy i odznacza się na plus, w zasadzie to dobry materiał na autonomiczną miniaturę.

Wiem, że wiersz jest przemyślaną całością, z trójdzielną kompozycją, i trochę nie uchodzi wydłubywać z niego strofy jak rodzynki z ciasta... Tylko że utwór w wersji autorskiej jest "tylko" przeciętny, poprawny, a zacytowana cząstka - moim zdaniem - błyskotliwa i bogata w znaczenia, choć oszczędna jeśli chodzi o środki wyrazu poetyckiego. Niepotrzebnie ginie na tle innych, mniej udanych. Wpisana w kontekst, uzupełnia jedynie ich treść, chociaż sama w sobie jest bardzo nośna, intryguje i przykuwa uwagę czytelnika. Trochę szkoda dobrego obrazu na wiersz, w którym się marnuje. To trochę tak, jakby wspaniałemu, utalentowanemu soliście kazać śpiewać w chórku kościelnym. Ale oczywiście to Twój tekst i Twoje poetyckie decyzje.

Pozdrawiam,


Glo.

[alchemik]

Gdybym miał cokolwiek oceniać w ten czas superpełni, a przecież księżyc mnie fascynuje, pojawia się w wielu moich utworach.

Lucia, ja bym tylko zrezygnował ze słowa kocham.

wczoraj
w noc wielkiego księżyca
wypowiedziałeś te słowa

dzisiaj
pod dwudziestoczterokaratowym
słońcem
mam uwierzyć w szczerość

zbyt błyszczy

jutro
z trzydziestu trzech odcieni bieli
wybierzesz ten od którego
zimno mi

srebrem złotem i bielą
znikasz mnie

Wielki księżyc musi i dla ciebie być utrapieniem, la strega.
Nie spodziewałem się, że mam w sobie jakieś elementy wilczej natury.
A jednak.

Możemy sobie po cichu powyć w duecie. Ty tam - ja tu.

Glo ma sporo racji, a jednocześnie ich nie ma.
Bowiem zwykle w takich utworach jest cząstka nośna wokół której skupiają się inne.
Najważniejszy wątek, potem te równoległe i osnowa wokół nich.
Oczywiście, jest jeszcze kwestia doskonałości - czytaj arcydzieła.
Choć to nie prawda, że piękny obiekt składa się we wszystkim z pięknych elementów.

Czy wątek został stracony przez to, że wpisał sie w tę akurat tkaninę?
Nie sądzę. To wątek i może czekać na zupełnie inne, nowe sploty księżycowych prządek.
Choć bezprzecznie, zimno mi od tego odcienia czerni, najbardziej rozcieńczonej bieli.

Pozdrawiam la tua alchemist

[Elunia]

Dzisiaj była pełnia księżyca w perygeum. Pewnie to sprowokowało do napisania początku wiersza. Jest zamysł na wczoraj, dzisiaj i jutro. Gloinnen słusznie zauważyła, że ten urywek będzie dobrym mini. To bardzo ładny urywek.
Pozdrawiam

[em_]

Witaj,
ciekawy, ładnie skonstruowany wiersz;
chociaż ja osobiście zrezygnowałabym z takiej puenty
- jest niepotrzebnym udziwnieniem.
Pozdrawiam

[Sokratex]

Ciekawy, podoba mi się.

Pozdrawiam i znikam

[anastazja]

Nie wybieram w strofach, wszystkie cos mowia. Nie zawsze damy rade ubrac w laury calosc. Po kilku poprawkach czasem wychodzi inny wiersz, i znaczenie. Pozdrawiam Lucile.

[Lucile]

Drogie Panie i Zacni Panowie:
Glo, Eluniu, Anastazjo, Em_, Alchemiku i Sokratexie,

serdecznie dziękuję za komentarze i uwagi. Przyznam, że nie spodziewałam aż się takiego odzewu. Cieszy mnie to i dopinguje do dalszej pracy nad tekstami, zresztą, nie tylko tym. Wszystkie wpisy przeczytałam uważnie i ze zrozumieniem. Jedne mnie przekonują, inne jeszcze nie. Ponieważ jestem w przeddzień moich włoskich wojaży (by nie powiedzieć tournee), a tyle jeszcze spraw do załatwienia, więc bardzo przepraszam, że - z braku czasu - nie odniosę się do nich rzetelnie, tak jak na to w pełni zasługują.

i zrobię to z pewnością po powrocie.

Póki co, tylko tyle:
Jerzy, pomyślę nad tym kochaniem
Glo,

Lucile pisze:
jutro
z trzydziestu trzech odcieni bieli
wybierzesz ten od którego
zimno mi

w dzieciństwie, w domu mojego św. dziadka Antoniego, znanego niegdyś kolekcjonera obrazów, głównie młodopolskich, godzinami wpatrywałam się w pejzaż Juliana Fałata "Tartak w zimie". Bez końca liczyłam i liczyłam odcienie bieli, bo przecież ten artysta był mistrzem w malowaniu śniegu.
Nigdy ich tak naprawdę nie zdołałam policzyć, ale już do końca życia ten obraz będę miała pod powiekami.

Wszystkim przesyłam ukłony, podziękowania i serdeczności
a sobie życzę buon viaggio

Lu cile

Dodano -- 16 lis 2016, 1:24 --

jeszcze jedno, Jerzy,

Możemy sobie po cichu powyć w duecie. Ty tam - ja tu.

a dlaczego po cichu, jestem za:
pięknym, pełnym głosem, żarliwym wyciem do srebrnego krążka.
Może poruszymy jego skostniałe, nieczułe, w dalszym ciągu niezbadane serce. Może, naszym wyciem, Ty tam- ja tu, uchylimy choć rąbka jego tak pociągających i zniewalających nas tajemnic. Może, może...

[alchemik]

Buon viaggio, la strega. Nosisz w sobie tyle opowieści, a przywieziesz następne.
Ja, swoje, muszę wymyślać.

Zdecydowanie bez kochać.
Chociaż kochać.

Jerzy