przyległość

[Alga]

dzieli nas wiek płeć i całe morze śliny
nie chodzimy na tych samych reżyserów
nie wchodzimy w swoje pory na czacie
odrębność gwarantuje poczucie zabezpieczenia
przed strachem o przegraną z własnym ciałem

dzieli nas stół i piec
i utrwalone salonowe porzekadła
nie rozgaduj dziewczynek o wydatnych wargach
nie dotykaj słowem nie odrywaj wzrokiem
nie wyzywaj języka na nieme potyczki
bo zaschnięte słowa zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem

łączy nas wiek płeć i morze nieoznaczonej śliny

[Gloinnen]

nie dotykaj słowem

To niestety zgrzyta. Dotykanie słowem jest strasznie zużyte. Proponuję poszukać bardziej oryginalnej metafory, która przekazałaby tę samą ideę. A warto, bo tekst sam w sobie jest interesujący.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

bo zaschnięte słowa zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem

- ta fraza jest swietna. Do zapamietania.

[eka]

Witaj : ), dobrze że wróciłaś, bardzo lubię Twoje wiersze, Algo.

W przyległości oczywiście bardzo potrzebna pierwsza zwrotka, ukazanie wspólnych manewrów- uników bezpiecznych dla partnerów, ale druga część wiersza:

dzieli nas stół i piec
i utrwalone salonowe porzekadła
nie rozgaduj dziewczynek o wydatnych wargach
nie dotykaj słowem nie odrywaj wzrokiem
nie wyzywaj języka na nieme potyczki
bo zaschnięte słowa zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem

łączy nas wiek płeć i morze nieoznaczonej śliny

to prawdziwy majstersztyk ironii, znacznie ciekawszy koncept i obrazowanie.
Pozdrawiam.

[alchemik]

nie dotykaj słowem

To niestety zgrzyta. Dotykanie słowem jest strasznie zużyte. Proponuję poszukać bardziej oryginalnej metafory, która przekazałaby tę samą ideę. A warto, bo tekst sam w sobie jest interesujący.

Pozdrawiam,


Glo.

Gotów byłbym nawet zgodzić się ze słowami Glo.

Ale ten tekst jest bardziej niż interesujący.
Metafory zaś przedstawiasz nam jako swoistą wyliczankę salonowych porzekadeł, co samo w sobie jest interesującą metaforą.

Dla mnie więc, jako jeden z wymienionych sloganów, zwrot przestaje być tak rażący, choć zapisałbym to inaczej, zamieniając wersy i nie powtarzając słowa słowa.


dzieli nas stół i piec
i utrwalone salonowe porzekadła
nie rozgaduj dziewczynek o wydatnych wargach
nie odrywaj wzrokiem
nie wyzywaj języka na nieme potyczki
nie dotykaj w słowach
bo te zaschnięte zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem



Przepraszam za tę swobodną manipulację.
W interpretacji całkowicie zgadzam się z Eką.

Strząsając kilka kropel do tego nieoznaczonego oceanu śliny, powiem, że jak zawsze czytałem z ogromnym zainteresowaniem, dokładając ten wiersz do puli doskonałej kobiecej poezji, Algo zielonowłosa.

No teraz, to chyba się już całkiem zaplułem.

Jerzy

[Alga]

nie dotykaj słowem

To niestety zgrzyta. Dotykanie słowem jest strasznie zużyte. Proponuję poszukać bardziej oryginalnej metafory, która przekazałaby tę samą ideę. A warto, bo tekst sam w sobie jest interesujący.

Pozdrawiam,


Glo.

Gloinnen - owszem, jest zużyty, bo w zasadzie jest prawie cytatem - to te salonowe porzekadła, wyświechtane frazesy...
Dziękuje za czytanie i uwagi, każdą cenię.

bo zaschnięte słowa zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem

- ta fraza jest swietna. Do zapamietania.

Anastazjo - cieszę się, że akurat ta. Pozdrawiam, dziękując za czytanie.

Witaj : ), dobrze że wróciłaś, bardzo lubię Twoje wiersze, Algo.

W przyległości oczywiście bardzo potrzebna pierwsza zwrotka, ukazanie wspólnych manewrów- uników bezpiecznych dla partnerów, ale druga część wiersza:

dzieli nas stół i piec
i utrwalone salonowe porzekadła
nie rozgaduj dziewczynek o wydatnych wargach
nie dotykaj słowem nie odrywaj wzrokiem
nie wyzywaj języka na nieme potyczki
bo zaschnięte słowa zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem

łączy nas wiek płeć i morze nieoznaczonej śliny

to prawdziwy majstersztyk ironii, znacznie ciekawszy koncept i obrazowanie.
Pozdrawiam.

Eko, dziękuję za przemiłe słowa, cieszy mnie, że tak ten tekst odbierasz, chociaż nie jestem przekonana, czy zasłużenie.

nie dotykaj słowem

To niestety zgrzyta. Dotykanie słowem jest strasznie zużyte. Proponuję poszukać bardziej oryginalnej metafory, która przekazałaby tę samą ideę. A warto, bo tekst sam w sobie jest interesujący.

Pozdrawiam,


Glo.

Gotów byłbym nawet zgodzić się ze słowami Glo.

Ale ten tekst jest bardziej niż interesujący.
Metafory zaś przedstawiasz nam jako swoistą wyliczankę salonowych porzekadeł, co samo w sobie jest interesującą metaforą.

Dla mnie więc, jako jeden z wymienionych sloganów, zwrot przestaje być tak rażący, choć zapisałbym to inaczej, zamieniając wersy i nie powtarzając słowa słowa.


dzieli nas stół i piec
i utrwalone salonowe porzekadła
nie rozgaduj dziewczynek o wydatnych wargach
nie odrywaj wzrokiem
nie wyzywaj języka na nieme potyczki
nie dotykaj w słowach
bo te zaschnięte zdzierają się
gorzej niż plaster ze strupem



Przepraszam za tę swobodną manipulację.
W interpretacji całkowicie zgadzam się z Eką.

Strząsając kilka kropel do tego nieoznaczonego oceanu śliny, powiem, że jak zawsze czytałem z ogromnym zainteresowaniem, dokładając ten wiersz do puli doskonałej kobiecej poezji, Algo zielonowłosa.

No teraz, to chyba się już całkiem zaplułem.

Jerzy

Jurku, cieszę się, że odczytałeś "po mojemu". Zgodziłabym się z Twoją sugestią, ale muszę rozważyć na spokojnie.
A za tyle pozytywów przesyłam ciepły zielony uśmiech

I chusteczkę

Dziękuję Wam za czytanie i wrażenia.

Pozdrawiam