dziupla

[witka]

wychylam się
spomiędzy słów
do przycięcia

kulami
przebijam odcienie
fug i okna

mogę nadrobić
skrzypień podłodze
dzikich gołębi

[eka]

Fantastyczna pierwsza zwrotka - akt twórczy w obrazie.
Druga... hm, o jakich kulach mowa? Można przyciąć żywopłot serią z karabinu maszynowego, czyli jest rezonans z pierwszą cząstką wiersza, ale co ze skrzypieniem podłogi i gołębiami?
Ciekawy wiersz, bo nadrobić można odczytać jako rozdrobnić (np. pokarm dla gołębi) lub uzupełnić braki w skrzypieniu podłogi.
Podłoga nieużywana?


Dziupla, z której podmiot liryczny, wycinając wszystkie zbędne słowa - wychyla się na świat.
A przebijanie fug i okien wyraźnie sugeruje trud jej opuszczania.
W tym wierszu: lapidarność i morze odniesień metafor.

[witka]

Mam kulomioty , może nie jak Czapajew.
Nie podpowiadam.

[eka]

Witka, a co mają kule do wierszy?

Pewnie wręcz pomagają, jesteś niesamowicie oryginalnym twórcą.

I nie podpowiadaj, lubię sama dochodzić do clou.