z orszaku ślubnego

[witka]

w strumieniu korytarza rozpryskiwaliśmy się
na boki płotki i leszcze

twarze mieli nieznoszone od ślubu
na jej jeden krok drobił swoje jak chleb
raczkował do oczu
tramwajem powrócili na emerytury

przycumowanym do smug na szpitalnych szybach
kobietom zawsze więcej się wlewa przez port
pomyślałem
a kij to w okno niech ma dwa końce

ulubiona herbata bez komentarza
podana na podejrzanym makijażu żony

promieniowanie

[Alek Osiński]

Dwie pierwsze strofy łykam - udany jak dla mnie obraz,
ale później wydaje mi się jakby wiersz chciał poruszyć
za dużo tematów naraz i robi się trochę misz-masz,

a chyba nie da się udanie opowiedzieć całego życia, tak
za jednym zamachem, a może się da...

[witka]

różnie, tak to bywa z leszczami i płotkami, branie było- dzięki.