Anafilaktyczny spacer po wodzie

[Napoleon North]

dzień zeszedł na dalszy plan
księżycowy sen zatarł granicę
wody sodowej i anafilaksji
zamroczył pióra w atramencie
bez imiennego sekretu
skarbu ukrytego pod korcem
przywalonego słynnym imieniem


zatoczyły się Sodomy i Gomory
zepsuł się kranik ze złota
nastał czas posuchy
telefon głuchy jeszcze mocniej zamilkł
a skarbonka wypróżniła się do cna
pozostał srebrny medalik
przechrzczony na denara

wiarą można płacić
suchy chleb jednak bardziej wypełnia wyobraźnię
czasem można iść po wodzie bez trzymanki
aby się zatrzymać ...
wpółdo ...
śmierci

[EdwardSkwarcan]

Podziwiam!
Uważam, że wiersz jest super
Skróty myślowe i oszczędność słowa
Z przyjemnością Ed.