Po drodze na drugą stronę.

[Gloinnen]

Jak rozpoznać ludzi
których już nie znamy
(M. Grechuta, "Świecie nasz")



We wzroku tkwi drzazga,
oślepia krew przez
posklejane
rzęsy.

Zwinne palce macają noc, na gorąco
zachwycając się jej okrągłymi
krawędziami; ból wypełnia
warownie aż do
podziemi.

Za kolejnymi furtkami niewiadome
i czerń jezior; myśli wykute
w głupocie nie potrafią
rozpoznać.

Odejdę w prostej linii;
zaczerpnę z nieba
gościnność;



jest wieczna, wciąż wstrzymuje oddech.





3 maja 1996
____________________
Glo.

[czochrata]

dobry wiersz Glo i jakby nowy(?) temat,pozdrawiam

[Gloinnen]

Dzięki, Czochratko.

Odnalazłam wczoraj w szufladzie pewien napisany bardzo dawno cykl poetycki. Oceniłam, że warto nad nim popracować i uratować te wiersze, choć wymaga to wielu zmian, poprawek, cięć i uzupełnień.

Ale rzeczywiście, to coś innego, i dlatego chcę spróbować ocalić rzeczone teksty od zapomnienia.

Zobaczymy, jak mi wyjdzie.

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

dobry wiersz, Glo i aktualny
pointa

[skaranie boskie]

Sprawnie napisany.
Gdybyś nie zdradziła, że przy nim majstrowałaś, pomyślałbym, że się cofasz, bo kiedyś pisałaś lepiej, niż zdarza Ci się obecnie. Oczywiście nie zawsze

[Alek Osiński]

Jeśli jest z 96r. to musiałaś go chyba gruntownie odremontować,
nie bardzo chce mi się wierzyć, że pisałaś wtedy podobnie jak teraz
Podoba mi się, kreacja jest sugestywna, z wyjątkiem może pierwszej strofy, ta drzazga we wzroku i
krew w oczach jakoś nie bardzo przekonują.
Też ostatnio grzebię w różnych starociach.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, jak widać warto restaurować różne "antyki". Tylko to we wzroku trochę mi przeszkadza.
Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Ewo, dziękuję. Gdy go poprawiałam, nie sądziłam, że wpisze się swoim przekazem w kontekst śmierci naszej nieodżałowanej Poetki. . Ale może być pewnego rodzaju refleksją nad przemijaniem, odchodzeniem, jeżeli przedstawia jakąkolwiek wartość poetycką.

Skaranie, mam na koncie lepsze i gorsze teksty... Nie twierdzę, że wszystkie wznoszą się na liryczne wyżyny.

Al, tekst jest naprawdę z '96. Oczywiście zremasterowany cyfrowo Głównie wyrzucam z tych staroci, ile wlezie i staram się np. zrezygnować z różnych nieciekawych zabiegów stylistycznych, typu inwersje, dopełniaczówki... Nieraz poprawiałam na forum teksty innym Autorom, teraz dłubię we własnych; to równie ciekawe doświadczenie. A przy okazji, jak dostrzegła Czochrata, traktuję to jako świetną okazję do zmiany tematyki, wyrwania się z pewnych zaklętych kręgów.

Marcin, dzięki. Pomyślę jeszcze nad początkiem wiersza.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Glo, kłuje mnie początek

We wzroku tkwi drzazga,
oślepia krew przez
posklejane
rzęsy.

Według mnie wystarczyłoby: w moim wzroku drzazga. Dalszy opis zbędny. I trochę mniej przymiotników.
Pozdrawiam

[SamoZuo]

Nie to żebym się na Ciebie uwzięła, ale jakoś mi te posklejane krwią rzęsy nie pasują...
Z tego najbardziej mi się podoba tylko druga zwrotka, może dlatego,że dobrze znam to uczucie.

Pozdrawiam