zatrzymane w kadrze II

[Elunia]

za moim domem rośnie trzepak
pełen bujanych wspomnień
pomiędzy snem a dorastaniem

myśli biegną
w dróżki zarośnięte trawą
którą kosił mróz
zbierane długie cienie
dostojnych topoli
i zapach lata
wpleciony gdzieś w warkocze

przed moim domem ta sama ścieżka
lecz krok bardziej twardy
zdobywa resztki zdarzeń

[eka]

przed moim domem ta sama ścieżka
lecz krok bardziej twardy

To kupuję, na każdej ścieżce, niestety.

[Elunia]

Dziękuję za wizytę

[elka]

Szczerze mówiąc wybrałam to samo co Eka, nad resztą bym jeszcze popracowała...

Pozdrawiam.elka.

[pallas]

Piękne, podoba mi się pierwsza strofa w moim surrealistycznym klimacie.
Wspomnienia są ważne, one pozwalają nam pokonywać trudne życiowe zakręty na ścieżce.

[EdwardSkwarcan]

Mnie się podoba
Lubię sięgać wstecz

[Elunia]

Pięknie wszystkim dziękuję

[alchemik]

Nie widzę niedopracowania.

Piękna, metaforyczna pierwsza strofa.
Nostalgiczna i magiczna, polisensualna druga.

A trzecia puentująca jest świetna.
Doskonale ukazuje zmiany w nas, w niezmiennym, a jednak zmiennym poprzez nas świecie.

Jerzy

[Elunia]

Nie widzę niedopracowania

Dziękuję.

[Hosanna]

pesymistycznie brzmią te resztki zdarzeń

bo przeszłość nas tworząca istniej całkowicie w tym kim jesteśmy a przyszłość z niej wynika
zawsze więc jest całość

resztki to ulubione fragmenty
wyraziste elementy puzzli
które wydaje się ze układamy a to one układają nas