szczęściara

[elka]

tak naprawdę nigdy nie byłam Julią
zanim wyszłam na balkon
po ulicy sunęły już tylko wspomnienia

żal było patrzeć na zapłakane kamienice
wczoraj otwarte okna zbierały piosenki
ulicznych grajków

na szybach tańczyły jeszcze ostatnie krople
kiedy gotowa do drogi
wychodziłam szukać odpowiedzi w kałużach

nie wiedziałam że będę kogoś żegnać
na każdym skrzyżowaniu
nawet wtedy gdy nie pada deszcz

[Alek Osiński]

Jak dla mnie udany wiersz. Widać że doskonalisz warsztat Elko,
to chyba najlepszy Twój jaki czytałem - "zanim wyszłam na balkon
po ulicy sunęły już tylko wspomnienia" - super

[lczerwosz]

Ja za Alkiem powtórzę dokładnie tak samo.

[witka]

bardzo udany .
tysiąckrotnie używane rekwizyty nie psują wiersza - porostu żyjemy w takiej emocjonalnej rzeczywistości.

[alchemik]

Rekwizytów nie mamy znowu aż tak wiele, przynajmniej tych, które budują najbliższą rzeczywistość. Toteż uzywamy ich po wielokroć.
A jednak najważniejszy jest sposób ich użycia. Odpowiednie zestawienie, alchemia, która buduje nie tylko narrację ale również magię poetyki.

Zrobiłaś to, dobrze, Elka, a właściwie powinienem był powiedzieć ładnie.

Jerzy

[elka]

Dziękuję chłopcy, że rzuciliście okiem na wiersz. Wasze opinie bardzo dużo dla mnie znaczą.

Pozdrawiam.elka.

[lczerwosz]

Wasze opinie bardzo dużo dla mnie znaczą.

Szczęściara.

[elka]

Szczęściara

Dokładnie.

[ajw]

A ja bym z pierwszego wersu zrobiła tytuł otwierajacy wiersz

[eka]

Bo czego można Julii zazdrościć?
Peelka wie, ale wie również, że byłoby znacznie gorzej, gdyby etap zaistniał.
Dobry wiersz, pozdrawiam.