Ekfraza: Ptasia poświata - Leszek Kostuj

[Alga]

przyszedł do mnie niebem
przysiadł tuż obok
zdjęłam z niego chłód obierakiem do snów
wyglądał jak oskrobany korzeń mandragory
pożyczyłam mu szlafmycę
oplótł moją gałąź słowami
zostaliśmy jak noc i jej odcisk

wszyscy już wiedzą że przyjaciel księżyca
ma wdzianko z piór i czerwone nóżki
a kiedy zmęczony brakiem gwiazd odpływa
okazuje się że kwitnie
zieloną poświatą

[alchemik]

Powiedziałbym, że twoja ekfraza nie tylko opisuje niemal wiernie obraz.
Uzupełnia go o poetykę odbioru.
Jest dziełem niezależnym, choć przez inspirację.

Świetnie to zrobiłaś.
Obierak do snów jest sam w sobie fenomenem.

Jerzy

[witka]

Za cienki jestem w do komentowania takiego wiersza.
Chociaż, mam pokusy co do obrazów Guernica , Panny z Awignion .

[coobus]

Jak noc i odcisk nocy. Piękne połączenie, które niezależnie od obrazu sam sobie próbuję poukładać w wyobraźni. I nie jest to wcale trudne. Poetyckie. Pozdrawiam.

[Hosanna]

zdjęłam z niego chłód obierakiem do snów

ten fragment mnie jakoś zatrzymał

ten obierak do snów

brzmi jak narzędzie tortur
a tu zdejmując chłód chyba ulgę przynosi