Potrawka z hipopotama

[point of view]

prasujesz moje koszule
wiesz że sam to robię
ale powiedziałaś że lubisz dotykać
mojej codziennej zbroi
składasz je bardzo dokładnie
wygładzasz dłońmi
jakbyś coś ważnego tłumaczyła im na migi

miękko kołyszę twoje włosy
i biodra kiedy pochylasz się
nad sztalugą w najcudowniej na świecie
pobrudzonej farbami starej bluzce
zanurzam się w rozchlapanych kolorach
wybieram te najintensywniejsze
pachnące twoimi włosami kiedy biegniesz pod wiatr

na chwilę
znikasz w kuchni dopilnować
potrawki z hipopotama albo królika
z czułością dotyku uczysz mnie
jeść palcami
pisać nimi na skórze
rozkosznymi słowami
zasłuchiwać ciszę zaznawać
przyspieszeń i zwolnień życia

ostatnio coraz częściej
siadasz przy naszym olbrzymim biurku
zapełniając kosz zmiętymi kartkami
godzinami sklejasz słowa w wiersze
niemym ruchem warg odczytujesz kolejne wersy
staram się odgadnąć
którym słowom dodałaś znaczeń
ile emocji w nich uwięziłaś
jak zabrzmią w twoich ustach
odczarowane zaczarowane
posłuszne duszy
językowi i wargom

zasłuchani w swoje oddechy
nie spostrzegamy gdy zasłania nas wieczór
sączę coraz chłodniejszą herbatą
do ostatniej kropli
bo przecież dla mnie specjalnie ją zaparzyłaś
zapatrzony w twoje oczy
zatapiam się w fotelu
i tylko
mogę cię kochać
bo przecież i tak
odejdziemy z wiatrem

[Gorgiasz]

Forma trochę mi zgrzyta ("potem" w drugiej i trzecie strofie, w pierwszej bym usunął; trzy "się" w drugiej strofie; w ostatniej "ja - ty - twoje") i pewnie można by trochę uporządkować, ale treść jako refleksyjna obserwacja przedstawiająca pewną relację między nią a nim - znakomita.

[point of view]

... troszkę dopracowan został...

[Elunia]

Dobry opis relacji ona, on. Może wiele końcówek "asz" ale ogólnie bardzo ciekawie.