Drzwi do drzwi

[point of view]

przepycham słowa
przez zaciśnięte gardło
obręcze strachu toczę

czerwona parasolka
przeciska się przez kałuże
na wzór i podobieństwo
bezładnie zdejmuję łupiny dni
w glowie szumi rozjuszony saksofon
skrzypiące łóżka i wspomnienia wydrapują oczy
w pokojach z wyschniętymi podłogami
przyspieszające oddechy
spadają w opuchniętą ciemność

słowa kruszą się jak szyby potłuczonych spojrzeń
myślisz że jesteś wysublimowanym kolorem
pocięta dusza
uwolniła tęczę z uchylonych drzwi
nikomu już niepotrzebną czułością
ścieram ból z kolan wrośniętych w pacierze

więzi rozpoznają swój kres

rozstania
mają zawsze najgłębsze oczy

[Henryk VIII]

Jak dla mnie wiersz z ładunkiem zdziwienia. Ale i nikłą kropelką zgody - na nieuchronność mijania. 2 ostatnie zwrotki zdecydowanie mocniejsze. Piszesz:" słowa kruszą się jak szyby potłuczonych spojrzeń
myślisz że jesteś wysublimowanym kolorem
a to tylko twoja pocięta dusza
uwolniła tęczę
zbladła
zostawiła uchylone drzwi" ---

[Gloinnen]

Wiersz zawiera sporo interesujących przemyśleń i obserwacji, tyleż udanych metafor, natomiast według mnie warto byłoby nieco uprościć jego konstrukcję. Chcesz powiedzieć dużo, a natłok obrazów powoduje, że myśl czytelnika zaczyna się gubić. Powtarzalność niektórych elementów, niewykluczone, że zamierzona,(przepychanie/przeciskanie przez..., głowa i to, co w niej się dzieje), może równie dobrze sugerować niedopracowanie stylistyczne.

"tremolo domysłów", "szyby wspomnień" - dość pretensjonalnie brzmiące metafory dopełniaczowe czynią zapis raczej ciężkim.

słyszysz skrzypiące łóżka
szukające się po pokojach z wyschniętymi podłogami
i tylko przyspieszające oddechy
łagodzą opuchniętą ciemność

ścieram ból z kolan wrośniętych w pacierze

rozstania
mają zawsze najgłębsze oczy

Powyższe przenośnie oraz obrazy za to uważam za bardzo nośne i sugestywne. Z punktu widzenia warsztatu literackiego - stanowią mocne punkty wiersza. Resztę - według mnie - warto byłoby odchudzić i przemyśleć - co tak naprawdę chcesz wyeksponować, jakie treści, jakie klimaty. Na razie brakuje w tekście zdecydowanego kontrapunktu. A nie jest to utwór liryczno-opisowy, gdzie można po prostu snuć ulotne impresje. Ten wiersz prosi się o zaakcentowanie najistotniejszych motywów, obecnie za bardzo rozproszonych.

Pozdrawiam,


Glo.