abażury

[witka]

przeszła przeze mnie szpilkami
rozsuwana odcedzała przez sukienkę

w roju piegów świętojańskich
wybujały biodra ponad pniami grusz
osy robotnice do wyjęcia z talii poświata

zszedłem dopiero w twoich rozstępach
pośród bruzd zmarszczek
zapach maciejki na ostatniej miedzy

)Wersja druga(

weszłaś we mnie szpilkami
rozsuwana odcedzilaś przez sukienkę

w roju piegów świętojańskich
wybujany ponad pniami grusz
z talii os do wyjęcia poświata

wsiałem się w twoje rozstępy
pierwsze bruzdy na twarzy
aż do miedzy świat leży odłogiem

[alchemik]

Bardzo ciekawa poezja. Jednocześnie erotyk i wiersz o przemijaniu i odchodzeniu.
Plastyczne metaforycznie.
Interesujące obrazowanie.

Trochę zatrzymuje mnie ostatni wers drugiej strofy.
Raz że masz tam literówkę. Zabrakło jednego i w słowie talii.
No i ten poświat. W sumie ciekawy neologizm, jednak mocno kojarzy się z poświatą.
Gdybyś ujął to słowo w kursywie, byłoby bardziej widoczne prawdziwe znaczenie tego słowa.
I nie sądzisz, że lepiej brzmiałoby
zszedłem dopiero po twoich rozstępach

No i stworzyłem schody z rozstępów.

Bardzo ładnie o trwałej miłości.
I nie opuszczę Cię aż do śmierci.

Jerzy Edmund

[witka]

Dziekuję za odbiór, literówkę , całokształt uwag z którym muszę przechedożyć tę noc.

[Alek Osiński]

przechodzi szpilkami
odcedzana przez sukienkę
z roju piegów świętojańskich

biodra wybujałe ponad pniami grusz
robotnice osy w talii do wyjęcia
jeśli wiesz jaka to karta

wsieję się w twoje rozstępy poświata
bruzdy na rozoranej twarzy
aż do miedzy gdzie świat leży odłogiem

do takiej wariacji mnie zainspirowało...

Pozdro

[witka]

Miło. Dzięki.

[Marcin Sztelak]

Ciekawe połączenie erotyzmu z egzystencjalizmem, jak dla mnie wersja druga znacznie lepsza.

Pozdrawiam.

[4hc]

druga wersja, znacznie delikatniejsza. pierwsza niemal zionie . o przemijaniu, miłości,
dla mnie o niedoskonałości i skonałości w niej. podoba mi się.

ale

"robotnice osy z talii do wyjęcia poświata"
staje się nieznośne, tak sądzę, za mało okiełznania, tworzy papkę znaczeń, a sądzę że ten wiersz zasługuje na kondensację i trafność, celność dużego kalibru z pociskiem, a nie ze śrutem miałko słownym/

ale ja nie znam się na poezji, uwaga czytelnika.

pozdrawiam