Nieciekawe grzechy

[Marcin Sztelak]

Zbieram pamiątki ze złych czasów,
wyczyszczone do połysku pływają w słoikach.
Co wieczór mówię im: dobranoc, śpijcie
spokojnie w objęciach kurzu.

Rano dojrzewam niczym jabłko
niezerwane z drzewa, powoli splatam
przeznaczenie w niewygodną pętlę.
Słoiki czekają.

Być może na muśniecie modlitwą,
niepewną. I nagłe rozgrzeszenie, dokładnie
między oczy. Niestety cisza,
nieszczególna. Z permanentnym brakiem burzy.

Nawet lustro odbija wciąż to samo
— mnie oraz drobne przewiny.
Wciąż nic z listy głównych.
Czekamy. Marazm.

[witka]

Najgorszy brak grzechu.

[Napoleon North]

Grzechy jak orzechy twarde i ciężko strawne .
Ale o ironio! Iskro poetów zdrowe!

[Alek Osiński]

Dobre! Widać, najwyższy czas, żeby solidnie nagrzeszyć;)

Przy okazji, nie wiem Marcinie, czy znasz ten filmik,
skojarzył mi się z Twoim wierszem...

https://www.youtube.com/watch?v=M-skpeuYmfE

[Stella]

Tak! Ostatnie wersy doskonale podsumowują całość. Wszystkiego tu jest tyle, ile trzeba.
No i faktycznie, sugestia Alka pod rozwagę

[Henryk VIII]

Jakoś tak... skojarzył mi się Przybyszewski, który był nie tylko wybitnym literatem, ale też wybitnym skandalistą. W swym grzesznym życiu nie dbał o własne dzieci nie tylko żywe , ale i martwe. Wielka granda wybuchła, kiedy w oknie ustawił słoiki z zawartością usuniętych ciąż, których był sprawcą... Mieszczanie dostawali palpitacji... Tak mi się przypomniało na okoliczność tego utworu...
h8