Valentine

[Stella]

byłam tam znowu
niedawno
bez jednego ramienia
kulejąc na lewą nogę
nie umiałam iść
jak inni rytmicznie spokojnie
rozmodleni w szumie wód zdrojowych

nikt nie widział że jest mnie tylko
złamane pół
mimo dwóch pełnych piersi
i ust Romantic Rose

bukowe orzeszki z Sokolicy
wciąż pamiętały twoje imię

jak moje palce
wczepione we wspomnienia

teraz przyjdzie mi całować kamienie Dunajca

[elka]

Powiem Ci Stello, że wstrząsnął mną Twój wiersz, szczególnie dzisiaj, kiedy i ja wczepiona we wspomnienia...

Piękny

Pozdrawiam.elka.

[Lucile]

Stello,
i na mnie zrobił ogromne wrażenie!

Pięknie powiązałaś - tak dzisiaj skomercjalizowane święto - z prawdziwym znaczeniem i wagą dnia świętego Walentego.

byłam tam znowu
niedawno
bez jednego ramienia
kulejąc na lewą nogę
nie umiałam iść

Każdy wers w Twoim wierszu jest ważny, prawdziwy, na właściwym miejscu i po prostu... piękny

jak moje palce
wczepione we wspomnienia
teraz przyjdzie mi całować kamienie Dunajca

Mnie, urodzonej nad Dunajcem, przywołałaś falę wspomnień. Ja też kiedyś - "całowałam kamienie tej dumnej i szumnej rzeki".

nikt nie widział że jest mnie tylko
złamane pół
mimo dwóch pełnych piersi
i ust Romantic Rose

tak właśnie się czułam.
Stello, siostro, wpatrzona w nurt "dunajcowych" wspomnień - dziękuję za doznane wzruszenia.
Liryk piękny, niebanalny, choć, kto wie, czy ponowie go nie określą - poezja kobieca - a może się mylę?

Serdecznie Cię pozdrawiam, patrząc na biały kamień - otoczak - wyłowiony niegdyś z dunajcowego nurtu.
Lucile

[alchemik]

Oczywiście, wszystkim Walentynkom dziś zebrało się na wspominki po Walentych.
Ten jest szczególnie ładny.
Nie zmieniłbym ani jednego słowa.
Chyba.

A może bym zmienił, tylko że to nie moje, a i tak się podoba.
Wyszedłbym na marudę.
Przestaje już marudzić, bo Lucia ma rację.
Walentynkowy

[EdwardSkwarcan]

Widzę jak być musiało, skoro jest wieczny tęsknotą w głowie.
W tle malowniczych stron(pewnie rodzinnych) wspomnienia rosną jak żywe.

[Stella]

Drogie Panie- Wasze słowa ścisnęły mnie za serce równie mocno, jak rzeczone w wierszu wspomnienia. Bardzo Wam za to dziękuję i czuję się szczególnie wzruszona...

Panowie- dziękuję


P.S. Lucile, najpełniej zatopiłoby się usta w pocałunku z Dunajcem skacząc z Sokolicy...

[Gruszka]

Ależ tęsknie, ależ pięknie, Stello. Bardzo!

[biegnąca po fali]

Przed chwilą napisałam Jurkowi, że nie lubię takich okolicznościowych tworów,
ale... ten mnie zatrzymał. Może to dobór słów, niewywołujących nachalnych
skojarzeń, a może klimat jaki stworzyłaś? Nieważne. Liczy się efekt.


Ale tytuł, to masz... okropny.


Pozdrawiam

[Stella]

Jeszcze raz bardzo dziękuję.


Ewo, tytuł zostaje. Taki ma być.

[em_]

Niezłe