śnienie

[biegnąca po fali]

w zależności od pozycji śnię ciebie
albo tamto miasto
zza szyb drzwi
dziurką od klucza podgląda
gdy rozbieram nasz dom
z sufitu ścian
podłogi nawet

później segreguję według win
w stosy układam
i palę jak chore liście

a dym w niebo celuje
jakby się skarżył
i miał mi za złe
że z pożogi nowe wciąż
słońca wydobywam
rozedrgany horyzont

[Krzysztof]

Pierwsza zwrotka nie jest do końca logiczna, ponieważ jeżeli podgląda zza szyb, to ta dziurka od klucza jest już zbędna, następnie powinno być z sufitu i z ścian, aby to miało ręce i nogi, a dryga zwrotka trąci niestety banałem, bo o paleniu chorych liści to nie wspomnę, wystarczyłoby napisać, i palę jak zbędne liście, ostatni wers zamykający wiersz jest okey, ale wiersz do gruntownej korekty, pozdr

[biegnąca po fali]

Pozwolę sobie nie zgodzić się z zarzutami, za wyjątkiem tych, dotyczących ostatniej strofy.

[witka]

Otóż mam takie dzwiczki, powietrze nad rozgrzanym asfaltem powoduje wrażenie rozmycia, rozedrgania horyzontu.
Chory liść od pewnej kobity spowodował nieugaszony pożar kładki porozumienia po dwumiesięcznej przeprawie.
Oczywiście. bronię jeno użytych rekwizytów.
Ewa piszesz lepsze wiersze.

[biegnąca po fali]

Już nie.

[witka]

postój eksploacyjny

[biegnąca po fali]

Koniec balu... panno Lalu.

[AS...]

dupaLala
nie można przebalować wszystkich wierszy...
mówiłem Ci to już tysiąc razy...

[biegnąca po fali]

Niby dlaczego??? A Ty to możesz???

Wiem, nie jestem w formie. Może kiedyś wróci.
Albo i nie.

[EdwardSkwarcan]

zależnie od pozycji śnię ciebie
lub tamto miasto
zza szyb drzwi
dziurką podgląda

rozbieram nasz dom
z sufitu ścian
podłogi nawet
segreguję według win
w stosy układam
i palę jak chore liście

dym w niebo celuje
jakby się skarżył
i miał za złe
że z pożogi nowe wciąż
słońca wydobywam
rozedrgany horyzont

Mnie się tak podoba
Sorki za wpychanie paluchów do tekstu