samolocik

[witka]

mam wnuka
oblatywacz krótkich sklepów po obu stronach ulicy
cotygodniowy desant w Forcie Bolka i Lolka i hangarze lotto
na wyrastających skrzydłach lądujemy
w wielowarstwowym lesie z grzybami słodyczowymi

jego dinozaury włożono do zalutowanej trumny
kolegi majtka pokładowego który razem
z innymi odszedł na ostatni krąg

ksiądz kropidłem podmiótł dusze
jakby Niebo nad moim krajem było bezpieczne

[Liliana]

Wzruszył mnie Twój wiersz, witko.
Pięknie napisane wspomnienie.

Pozdrawiam

[Krzysztof]

Jest opowieść, jest wiersz, dobrze napisany, pozdr

[witka]

dzięki

[Alek Osiński]

Wiersz dobrze się trzyma. Niby deska trumny,
a przecież także i ostatnia - ratunku jak to niebo,
według niektórych informacji - bezpieczne,
chociaż według innych nie istnieje bez katastrof.

Pozdrawiam

[witka]

Dziękuję Alek. Kladlem się spać i obudziłem ze zdaniem o niebie i katastrofach.

[Lucile]

dobrze, że zdecydowałeś się na zmiany
- dobrze wpłynęły na wiersz -
teraz