ciemiernik

[figa]

nie możemy być bliżej
przecież szyby nie dotykają się
w jednym oknie wzajemnie równolegli
bez początku i końca
nie widać zamków lodowych zza krat
wierzchołków fal zastygłych przez chwilę w ramie

drzwi ryglowane nagłą potrzebą pamiętasz usta
w odosobnieniu wymyślam miejsce i czas
gdzie mogłabym przysiąść - spokojnie

domykam oczy spoza gwiazd nie nauczysz się
czytać jeszcze raz czytać - umarłych najlepiej
nie potrafię dopowiedzieć w pierwszej linijce
od kiedy zmieniłam charakter
pisma wydają się blade - zarażone fałszem

tygodniami wyszywane słowa miały zdobić szal
pamiętasz - wkręcił się w koła
i krzyk uwiązł w krtani

nagle zaczęłam obawiać się zimna
żeby tylko nie bolało

[Miladora]

Moje zdanie już znasz, więc tylko się przywitam, Figuniu.

Dobrego

[Alek Osiński]

Zimno nie boli, to raczej właśnie środek przeciwbólowy,
może dzięki temu puenta staje się interesująca,
wiersz udany moim zdaniem, wszystko da się zrozumieć
no może 2xpamiętasz, trochę przeszkadza.

Pozdrawiam

[Miladora]

nagle zaczęłam obawiać się zimna
żeby tylko nie bolało

Ja myślę, że można to odczytać według powiedzenia, że kto się sparzy, dmucha na zimne.
Dotknięcie czegoś gorącego boli, tu jest obawa, czy nie zaboli również "zimno".

No i mimo wszystko wejdę sobie jeszcze na "szal" i "wkręcenie w koła".
Dla mnie to subtelne odniesienie do Isadory Duncan i jej śmierci, a związek tancerki z Jesieninem poszerza dodatkowo obraz.

Buźka, Figencjo.

[Gloinnen]

Tym razem jestem wyjątkowo na tak! Wiersz uważam za piękny i idealnie wkomponowuje się w moje aktualne stany psyche.

nie możemy być bliżej
przecież szyby nie dotykają się
w jednym oknie wzajemnie równolegli
bez początku i końca

Fantastyczny obraz i jaki prawdziwy! Można być tak blisko siebie, a jednak niemożliwe jest zetknięcie, niemożliwe przełamanie pewnej granicy.

nagle zaczęłam obawiać się zimna
żeby tylko nie bolało

Nie boli. Wręcz przeciwnie, jest gościnne, przyjmuje w siebie, pozwala zapomnieć, oddzielić się od świata zewnętrznego, potem, gdy puszczą lody, spływamy rzeką do morza i już nas nie ma. Przecież tak naprawdę nie istnieliśmy.

Dziękuję za ten wiersz i pozdrawiam serdecznie,


Glo.

PS. To co z tym logowaniem?

[SamoZuo]

super, bardzo mi się podoba

Pozdrawiam

[figa]

Milaczku - dobrze że takie istoty przemieszczają się po tym świecie

Glo - lubię malarstwo

al - no i o to chodzi - jeżeli można uśmierzyć

Samo -

[anastazja]

tygodniami wyszywane słowa miały zdobić szal
pamiętasz - wkręcił się w koła
i krzyk uwiązł w krtani

bardzo mi się podoba

[figa]

NASTKO - wielki dzięki

[P.A.R.]

no figi Ci nie pokażę
choć może powinienem ...

ech, te przerzutnie