Żniwa

[Napoleon North]

parowozy z trzaskiem kół
tną powietrze świstem
drzwi w obrębie martwych pól
obiegają przestrzeń
chytry kamień w głowę gna
drążąc aż do bólu


chełmy krwawią niczym
wulkan z nabitym bagnetami
jeden padły za trzydziestu
to proroctwo ramie w ramię
bo wygrana to sekundy
od oddechu do wydechu


martwią mnie dziś nieboraki
usunięte z kalendarzy
teraz tylko dąb pamięta
ich odwagę wśród cmentarza
matka ziemia lekką będzie
no bo przecierz zapamięta

drobnych chłopców rozerwanych
przez granaty jak zwierzęta ...

[em_]

W drugiej strofie coś się dzieje z rytmen...
Reszta świetna