głaskostopie

[ks-hp]

Krzyż w pionie, dopóki nie łupnie; różaniec
w pełnym uśmiechu, światło bez tunelu.
Słowo jak wypuszczony szerszeń - nad rzeką,

pod platanem, w lekkim oddaleniu próbujemy
łączyć rozmiary. Ostre głosy rozdzierają
skórę - będziemy walczyć o wygładzenie,

kiedy i nas dotkną burze i spirale
wód. Kiedy ochłodzi się i pociemnieje
oko; nie będę wtedy pytała, co robić,

żeby osiągnąć horyzont: czarne sylwetki
same położą się i wystrzelą jak drzewa,
wyszczupleją i wtopią się. Nie patrz;

zima i tak zaskorupi skronie i nozdrza.

[eka]

Głaskostopie - ileż pozytywnych odcieni ma ten neologizm. Czułość czynności przede wszystkim.
Stopy są ważne i wrażliwe.
Jak ona, znająca skutki wypowiedzi:
Słowo jak wypuszczony szerszeń - nad rzeką
pod platanem
- naruszy kręgosłup, światło wbije w tunel, wiarę w miłość pozbawi radości.

Ale para nad rzeką, pod platanem - będzie walczyć o wygładzenie (głaskostopie):
kiedy i nas dotkną burze i spirale
wód

Nie uda się, ale zostaną. Urosną w drzewa na horyzoncie.
To lepsze od zasklepienia się w mrozie.

Urzeka mnie klimat wiersza, prawda relacji, sceneria - tutaj szczególne brawa za konsekwencje i plastyczność.
Symboliczność w metaforze na celujący.
Pozdrawiam.

[eka]

Słowo jak wypuszczony szerszeń - nad rzeką,

Od wczoraj krąży wokół mnie.