Na odległość

[Niebieska]

mamy ten przywilej tato
prognozowania pogody na najbliższe zbiory
oraz wyliczania wisielców w wietrzne dni

rzepak zawiązuje łuszczyny
pierwsze żniwa za chwilę
i rocznica śmierci dziadka

napełniamy wóz lucerną
szare króliki
nie przesypiają głodu jak dzieci

w zagajniku dojrzewają późne truskawki
babcia mnie nie poznaje
chociaż podchodzę blisko

mamy ten przywilej tato
że jemy chleb ze smalcem
i tak jak teraz rozmawiamy w progu

[eka]

Mam wrażenie, że to oniryczna rzeczywistość.
Realizująca podskórny, rodzinny mit. Przepowiadanie nieszczęść i pogoda rozmowy z ojcem. Przywilej wybrania lub wmówienia go sobie przez podmiot.
Zatrzymał.

[tetu]

Śmierć wpisana jest w nasze życie i kiedy zaczyna się dziać, skłania nas do rozmyślań, rozmów z sobą, z Bogiem, z tymi których kochamy, którzy odeszli. Ta odległość i rozmowa w progu daje do myślenia.
Bardzo ładny wiersz. Szczery i prawdziwy.

[Mchuszmer]

Naturalny, a elegancko zapisany, obrazowy wiersz - sugestywne migawki, poezja rozgrywa się między słowami. Przypomina list do osoby, która odeszła; dla mnie to pogodzenie z życiem, zdolność doceniania rzeczy drobnych i oczywistych, spokój wpisany w przewidywalność, cykle obejmujące bardziej i mniej pozytywne zjawiska, choć może w tle i pewien niepokój.
Próg może symbolizować nietrwałość, przejście a zarazem rodzaj łączności, więzi z nieobecnym; próg kojarzy się też z pewnym zabobonem, co wskazywałoby tu na rodzaj dystansu.
W ten czy inny sposób czytając, bardzo na tak, pozdrawiam

[witka]

dobry, z moich klimatów. proszę o wyrozumiałość, jeżeli w zagajniku- to raczej poziomki

[Gajka]

Realia, ubrane w ładne metafory

[Niebieska]

Dziękuję, za Waszą obecność i słowa