Eratyk wiosenny

[Redwood]

Mniej jest mnie o jedno szaleństwo, o ciebie jest mnie mniej.

Wyroki gwiazd spełniają się tylko za dnia,
nocą rodzą słowa podobne ostrzom górskich grani.
Mówiłaś, że chłód przyjdzie tak nagle,
jak nagle przychodzi szaleństwo.
Początek wiosny: zimne podmuchy, resztki kręgosłupa i strach przed ciężarem nieba nieznośny jak twoje oczy w nowiu.

Najsilniejsze skały pękają od wewnątrz.
Przychodzisz we śnie i rzeźbisz we mnie jak w litej bryle, powoli oddzielasz mieśnie od kości, nadając kształt nieformnego kamienia - ciśnięty w piaszczysty brzeg
nie znajdę przystani, jedynie rozpięte falochrony i głód pełnego morza.

[tabakiera]

Dobre współbrzmienie tytułu ze słowem "erotyk". Początkowo myślałam, że wkradła się literówka, a chodzi o głaz, o którym mowa w wierszu.
Niespotykana wersyfikacja, ale kupuję ją.
Bardzo na tak.

[jaguar]

Zamiast chłód, przeczytałam głód i też mi pasuje. Czy pierwszy wers napisany kursywą, to cytat, czy Twoja myśl? - Jest piękny, tak samo jak i piękny jest najdłuższy wers w wierszu. Podoba mi się Twój wiersz.

[mawo]

Jestem pod wrażeniem;

[Stella]

Achhhh cholernie dobre. Tak lubię. Brawo!
Dodam do ulubionych i wrócę po wielokroć.
Ostatnia strofa dla mnie wręcz ekstatyczna. Na mnie działa. Czarownice lubią takie pisanie.

[Ava]

Najsilniejsze skały pękają od wewnątrz.
Przychodzisz we śnie i rzeźbisz we mnie jak w litej bryle, powoli oddzielasz mieśnie od kości, nadając kształt nieformnego kamienia - ciśnięty w piaszczysty brzeg
nie znajdę przystani, jedynie rozpięte falochrony i głód pełnego morza.

To dla mnie najpiękniejszy fragment, ale tak naprawdę, to cały wiersz zostanie ze mną na długo.
Pozdrawiam

[eka]

Mniej jest mnie o jedno szaleństwo, o ciebie jest mnie mniej.

Mniej mnie o jedno szaleństwo, o ciebie jest mniej. (?)

Witaj, Red, po dłuugiej przerwie, z fantastycznym dla słabszej płci wierszem wróciłeś, każda z nas, nawet nie będąc ową konkretną adresatką, lubi poczytać o sile braku obecności tej jedynej w życiu mężczyzny : )

Dobry wiersz, bo z pomysłem. Od tytułu po finał.
Kamień, lita bryła, rzeźbiona, rozpadająca się. Granie, i to co zostaje po zmiażdżeniu - piasek.
Głód morza.
Bardzo przemyślany wiersz.
Piękna fraza:

ciśnięty w piaszczysty brzeg
nie znajdę przystani, jedynie rozpięte falochrony i głód pełnego morza.

Proza poetycka. Kwestia zapisu.
Najdłuższy wers rozbiłabym jednak w wierszu.

[tetu]

Bardzo mi się podoba. Ładnie malujesz słowem. Ciekawe metafory i ta ogromna tęsknota, pięknie

[alchemik]

Tak. Jest i erotyk w tym narzutowym, nienarzucającym się głazie I jedno szaleństwo mniej.
Koniec, ale i może nowy początek.
Na razie okruch z serca niesiony przez roztopiony lodowiec.
Może zamieni się w drobny, żółty piasek plaży i zanurzy w szaleństwie nowego,ciepłego przypływu.
Podczas pełni tym razem.

Dziękuję za piękny wiersz.

Jerzy Edmund

[Niebieska]

bdb wiersz!