Κίρκη

[Stella]

będę cię więziła
nie dłużej niż rok

splątanego w sprężynach
moich włosów upiętych złotym laurem

będziesz rzemieniem sandałów
na kształtnych stopach
udeptujących kamienie Ajai

naga przestanę być twoją
nim się obejrzysz
za odbiciem słońca w źródlanej wodzie
utopię
pragnienie posiadania na własność
gwiazdy

syna zatrzymam

[eka]

Ładne, nie tylko w mitycznej refleksji.

[Halmar]

Rzadko zaglądam do poezji, to dla mnie obca kraina. Ale cieszę się, że tym razem zajrzałam. To pieśń bogini, zwycięstwo kobiecej mocy dawania życia nad ułudą innych uczuć, utopią pragnienia posiadania na własność gwiazdy.
Piękne nawiązanie do greckiej mitologii. Znamienne, że Odys oparł się magii...
Dziękuję. Wkładam ostrożnie do koszyka :)

[witka]

Pewna starsza Pani uwielbiająca oglądać filmy o zwierzętach, zwłaszcza o trzodzie chlewnej - byłaby zawiedziona.
Nie zetknąłem się (ubogi w oczytanie) z Ulissesem jako dawcą.
Gdzie Homer nie mógł tam Odysowi posłał.
Fajne to.
Za szczawika ogładałem w TV Odyseję.

[alchemik]

Tym wierszem, Stella, podbiłaś moje poetyckie serce i duszę.
Zawartość, metaforyka, obrazowanie, no i to odniesienie mitologiczne, które ja lubię w poezji.

Mam wrażenie, że ta gwiazda na własność to nic inne go jak stella.
Stella kochająca, nimfa wiążąca uczuciami, ale też kobieta pragnąca owocu związku.
A wszystko ujęte na wysokim poziomie.
Do koszyka.

Jerzy Edmund

[Stella]

Tym wierszem, Stella, podbiłaś moje poetyckie serce i duszę.

Dopiero tym?!
No a jak, Stella, jak nic


Dziękuję najserdeczniej za Wasze piękne komentarze. Bardzo, bardzo! Uściski.

[alchemik]

Już się tak nie kryguj gwiazdeczko na wysokim niebie, z konstelacji skorpiona.
Zauważyłem talent już wcześniej.
Ale ten wiersz mnie przekonuje, że powinnaś pisać, pisać i pisać.

[Ava]

Po prostu piękny...

[lczerwosz]

I zgrabne przerzutnie,
jak żurawie zapuszczane ukradkiem;
wzrokowiec.
I tyłeczek (domniemany),
i ta władczość;
a taka cicha, miękka, delikatna.
Ku przestrodze męskiego plemienia.

[Stella]

dzięki Avo!
Leszku