Nie dzisiaj

[Ania Ostrowska]

Powątpiewałam, kiedy mówiłaś,
że stary człowiek nie potrzebuje wiele
snu i czeka, wsłuchując się w oddech,
nierówny jak zreumatyzowane palce.
Pod kołdrą i kocem, a i tak zimno.

Majaczą kontury.

Szafa, stół, komoda, w pluszowych objęciach
ramek utknęli ukochani zmarli. Pomiędzy
niedosunięte zasłony wsącza się pierwsze
Ojcze nasz.

Nie mogę tego znieść, mamo.

Z uporem godnym lepszej sprawy,
szczerzy się z lustra w łazience
siwa ścieżka na przedziałku.
Myślę droga i mimowolnie wykrzywiam
usta w żałosnym grymasie.

Są czasowniki, które nie mają czasu teraźniejszego.

[witka]

Witaj w klubie.

[Ania Ostrowska]

Obecna.

[biegnąca po fali]

I dobrze

[Halmar]

Dzień dobry Aniu ;)

[Ania Ostrowska]

Fajnie Was Wszystkich tu widzieć ale nieśmiało chciałabym zapytać o tekst

[witka]

Już pisałem, u mnie to raczej błysk pokoju.

[biegnąca po fali]

Nie rozumiem fragmentu z modlitwą, Aniu. Ale to pewnie tylko ja
mam z tym problem. Czytałam i byłam tam z Tobą. To samo
czułam i widziałam, a to o czymś świadczy.

[Ania Ostrowska]

Dziękuję, pomyślę jeszcze w takim razie, chociaż... kurczę, mnie pasuje

[eka]

Dzisiaj (podmiotu) - nie mogę tego znieść?
Lęk, może nawet groza przed stanem z 1. cząstki.
Ścieżka, która poszerzy się, potwierdzi słowa adresatki.
Kolor ścieżki, uparte odrosty - w banalnym spostrzeżeniu podmiot zamyka powtarzalność cyklu każdego istnienia.

Ale zauważ, Aniu, czasowniki dokonane, fakt nie mają czasu teraźniejszego, za to służą do budowy czasu przyszłego prostego.
Zbudowałem - zbuduję.

: ) Witaj po przerwie.