ars poetica (III)

[AS...]

problem zaczyna się
kiedy bąbelki rozpychają myśli

wyobraźnia nadyma obrazy

i widzimy jak konie
wszystko jest większe

wielki poeta w wielkim świecie
uśmiecha się jak wydrążona dynia
a wena na haju
opróżnia kolejną butelkę


problem zaczyna się
kiedy ego przerasta poezję

[lczerwosz]

No jasne,
Czy konie widzą wszystko większe swoimi dużymi oczami?
Czy wszystko wydaje im się mniejsze, bo same są duże?
To niejasne.

[AS...]

podobno konie widzą przedmioty w powiększeniu;
w wielkich oczach konia wszystko jest wielkie, stąd
respekt przed ludźmi;
nie wiem czy to prawda, ale tak mówią znawcy tematu;
ekspertem oczywiście nie jestem;
pozdrawiam zacny Leszku

[alchemik]

A co z tym ego?
Też powiększa?
A może pomniejsza obrazy świata.

Problem przerastania rozumiem.
Nie pompować się.
A więc dokładaj mi do pieca pod wierszami,
zacny Jurku.

[biegnąca po fali]

"wielki poeta w wielkim świecie"

A później tylko cisza pod piórem.

[eka]

Udział środków odurzających w poezji ogrodach (mniej lub bardziej zapuszczonych) jest znaczący. A liryczne ego od nich rośnie lub wręcz odwrotnie.
Być może bąbelki w tym wierszu to rozrośnięte ego, a nie alkohol.
W sumie nie lubimy, a dlaczego, to oczywiste, twórców otwarcie przypisujących sobie wielkość.
Że jest wielki uważał Dali, czy nasz Gombrowicz i wielu innych.
-----------------
Geniusz to biedny człowiek, prawda? Kto mu rzuci wyzwanie, więc nudzi się w społeczeństwie : )