Samotność

[niebieskooka14]

Bez słowa wykrzykuję
winy świtu w lustro,
kruszejąc depczę w sobie
resztki człowieka

i w puste serce uderzam
bez dłoni.

Wydycham setny świt,
na inne zabrakło
obcego oddechu.

[biegnąca po fali]

swe resztki człowieka - dość niezgrabne sformuowanie.

I jeszcze to:
na inny zabrakło
innego oddechu

[tabakiera]

Zrób coś z "człowiekiem bez kroków", bo to zbereźnie brzmi.
Powtórzenie - "inny, innego".
Za dużo "bez".
"Się bez dłoni" - tu chyba miała być przerzutnia, kiepsko wyszło.
Wiersz wymaga uporządkowania.
"Swe" na końcu wersu źle wygląda.

Dobra druga strofa, ale zamiast inny mogłoby być np. "kolejny" i bez "innego"

Jest tu potencjał.

[niebieskooka14]

Usiądę jutro i będę kombinować, postaram się spojrzeć z dystansu. To powtórzenie zwrotu "inny" było celowe, ale niestety w efekcie nie wyszło zbyt dobrze.
Dziękuję bardzo za opinie.

[teo]

Druga zwrotka zdecydowanie ratuje wiersz. Są tematy ciężkie i cięższe. Samotność to najcięższy gatunek.

deptam swe
resztki człowieka
bez kroków.

Zgadzam się z Tabakierą, że "człowiek bez kroków" do zmiany. Z tym, że ja przemodelowałbym trzy powyższe wersy.

teo

[nie]

Setny oznacza tutaj setny z kolei - uporządkowanie.
Inny to inny niż kolejny, czyli nielinearny.
Peelka informuje o bezsilności wobec linearności czasu i następujących po sobie świtów.
To prawie jak "zabiłabym się, gdybym umiała, żeby wyrwać się z tej kolejności".

Dlatego nie można usunąć "innego" świtu z tekstu.

Dodano -- 16 maja 2017, 21:16 --

A jednak można. Autorka właśnie usunęła to cudowne słowo.

[tabakiera]

Zawsze może wrócić.
Niemniej jednak powtórzenie brzmi nieciekawie, według mnie.

Dodano -- 16 maja 2017, 20:46 --

Dobrze kombinujesz.
Po "człowieka" nie dawałabym kropki, a "i" z małej litery.
Tylko to "się bez dłoni" jeszcze mi zgrzyta...

Może tak:

Bez słowa wykrzykuję
winy świtu w lustro,
kruszejąc deptam w sobie
resztki człowieka
i w puste serce uderzam.

Zbrakło dłoni...

Wydycham setny świt,
na kolejny nie mam
innego oddechu.

[AS...]

szanowna Autorko
ze smutkiem patrzę na Twoje wiersze
a ze smutkiem dlatego,
że kolejna utalentowana dziewczyna
zakopie się w meandrach zapisu,
zniechęci się
i przepadnie na amen...

doraźne porady nie nauczą Cię niczego;
talent jest samoistny,
ale zapisywanie wierszy wymaga wiedzy
a wiedza wymaga nauki;

doradzam Ci więc następujące ćwiczenie:
(zakładam, że z racji wieku władasz już jakimś obcym językiem)
przetłumacz swój wiersz na angielski (czy jaki tam znasz),
zostaw przetłumaczony wiersz na tydzień w szufladzie,
a po tygodniu (nie podglądając oryginału)
z powrotem przetłumacz swój utwór na polski;
przeanalizuj różnice pomiędzy tłumaczeniem a oryginałem;
taka nauka nie pójdzie w las...

czego Ci serdecznie życzę

[niebieskooka14]

Z dużym stresem przeczytałam dwa pierwsze zdania, zaroiło się w mojej głowie od czarnych scenariuszy odnośnie tej wypowiedzi. Ale po przeczytaniu do końca poczułam sporą ulgę i odrobinę nadziei, że jeszcze może coś ze mnie będzie.
Dziękuję za radę, z chęcią przetestuję owe ćwiczenie.
Pozdrawiam

[AS...]

jaki język obcy znasz najlepiej?