niemoc

[Lucile]

kiedy słowa wirowały nieuchwytne
jedno udało mi się zatrzymać
spojrzeniem

nieśmiało przysiadło na rzęsy brzegu
zdziwione ucieczką ze zwartych szeregów 

pewna że zaraz zacznie się pączkowanie
klawiszami zaśmiała się klawiatura

zamilkło
nie urodzi się nawet do wierszy uwertura

[Ania Ostrowska]

"karne szeregi" kłócą mi się z "wirowaniem" w pierwszym wersie. Trochę archaicznie brzmią też inwersje "na rzęsy brzegu", "klawiszami zaśmiała się klawiatura" (choć tu rozumiem że to względu na przerzutnię), "do wierszy uwertura".
Całość jednak ma wdzięk, który może równoważyć powyższe.
Pozdrawiam

[Lucile]

Witaj Aniu,
sama widzisz, co może zrobić niemoc
i ja zobaczyłam, że "karne szeregi" mają się nijak do "wirowania " -
Miało być "ze zwartych szeregów", czyli nie dość że niemoc,
to i jeszcze nieuwaga, by nie rzec wprost roztrzepanie
Chodziło mi o to, że wirowanie słów jest takie "dośrodkowe", iż autorce od której "odbieżyła" wena, zaczyna jawić się jako coraz bardziej skupiony i zanikający punkt. Poprawię, jednak inwersje zostaną, bo skoro - niemoc?

Bardzo dziękuję i pozdrawiam
Lucile

[Nula.Mychaan]

Ładny wiersz, ale inwersje trochę zgrzytają, szczególnie ta pierwsza,
tym bardziej że zmiana nie zmieni treści ani melodii wiersza.

Jakie inne spojrzenie niż moje na niemoc twórczą.
Delikatne i subtelne.