Tam wtedy tu teraz

[point of view]

bałem się
wypchanych sierścią poduszeczek
z wbitymi szpilkami
twardych stalowych łebków
obok lśniły igły z nawleczonymi nitkami
gotowe prześlizgiwać się pomiędzy suchymi palcami babci

wtedy
zapragnąłem założyć jej stalowy naparstek
tak skutecznie bronił przed zranieniem
tam
w jego nieskończonej czerni
aż po ból
do samej jasności
uwalniałem bose stopy
buty zakotwiczałem pod łóżkiem
z którego nie można było uciec
tuliłem zaprzyjaźnionego misia
w jego prawdziwych szklanych oczach
znajdowałem tylko migotanie konstelacji
i ułożony z błyszczących naparstków Pas Oriona
unosiłem wtedy wystrugane z marzeń skrzypiące skrzydła
ponad sufitami
samotnie szybowałem
nad ranem
ratowałem zawstydzonego pluszaka
z przemoczonej pościeli

tu
teraz
poumieram sobie trochę w drodze do jutra
i urodzę się bezpiecznie nagi
w twoich dłoniach
zajętych poranną kawą

[tetu]

Point to jest dobry, emocjonalny tekst. Babcia, która była całym światem i którą tak bardzo kochał mały chłopczyk, odeszła. Ładnie to pokazałeś. I ta tęsknota już dorosłego mężczyzny.

poumieram sobie trochę w drodze do jutra
i urodzę się bezpiecznie nagi
w twoich dłoniach
parzących poranna kawę

Bardzo dobra puenta.
Staraj się tylko ograniczać zasób czasowników. W drugiej cząstce ich mnogo, pozdrawiam

[point of view]

... dzięki za wgląd i pogląd