dlaczego dziewczynka z zapałkami zamarzła

[żebro]

Łzy ciekły po policzkach i wsiąkały w ulubionego
jasia. Mama tłumaczyła, że ona nie zamarzła,

tylko odeszła. Kilka lat później

takich samych łez nie wchłaniała jej tiulowa apaszka. Odeszła,
a ja modliłem się, żeby zamarzła.

[Ania Ostrowska]

zwięźle i z sensem, czyli tak jak lubię
Intrygująca ta tiulowa apaszka, stanowi kotwicę, taki punkt zaczepienia do wysnuwania rozmaitych interpretacji.
Brawo

[eka]

Świat dziecka, gdzie zamarznięcie jest okrutne, boli, a odejście kojarzy się jedynie z oddaleniem.
I perspektywa późniejsza, szansa na odwrócenie zamarznięcia i nieodwołalne znaczenie ostatecznego odejścia mamy.

Semantyka i tragizm.

[mirek13]

Nie wiem do końca, ale wydaje mi się, że bliżej temu tekstowi do prozy poetyckiej.
Niemniej ujęcie tematu i użyte środki bardzo na tak.
Najprostsza interpretacja, jaka się nasuwa, to opis stanu peela po śmierci matki.
Wspomnienie i powiązanie bajki Andersena z traumą po jej odejściu. Taka rezygnacja i cichy ból.
Bardzo fajnie, zwięźle i artefaktowo dobrze, spisane.
Ale oczywiście mogę się mylić.
Pozdrówka.

[tetu]

Bardzo wyraziste emocje.
Odczucia, które wkraczają w świat małego dziecka, a wszystko w oparciu o lekturę którą zapewne czytała mama.
Ulubiony jaś chłonący łzy i Ona - matka, ostoja, pierwsza nauczycielka, ta która uczy wrażliwości i patrzenia na świat.
Współdzielenie emocji z matką zostawiło ślad w umyśle.
Po latach, po stracie ukochanej mamy łzy (z pozoru takie same) żal i smutek mają inny, jakże realny wymiar.
Nie chłonie ich apaszka już zawsze będą wisiały na czubku nosa i to jest to co zostało z małej dziewczynki w dorosłej kobiecie, to czego nauczyła matka - wrażliwość, empatia, troska i strach o drugiego człowieka.
Zatem czytajmy dzieciom, uwrażliwiajmy je na wszystko co wokół nas.
Bardzo mi się podoba wiersz, a zwłaszcza jego mądre przesłanie, pozdrawiam autora/kę.

[alchemik]

Bardzo wzruszający wiersz.
Doskonale napisane od strony podmiotu - dziecka.
Tłumaczenie okrutnych bajek Andersena może być trudne.
Muszę przyznać, że jego baśnie zawsze pozostawiały we mnie pewien osad.
Nie potrafiłem doszukać się optymizmu w puentach, zakończeniach.
Może dlatego że nie tłumaczyła mi ich mama.
Byłem bardzo samodzielny w czytaniu.

A przecież zamarznięcie, czy też wychłodzenie, to był tylko pewien etap przejścia na inne plany.
Niebiańskie ogrody.

Czego lepszego można życzyć odchodzącej matce.
Poduszeczka jaś i tiulowa apaszka. Doskonale zestawione rekwizyty.

Od strony technicznej zastanawiałem się nad powtórzeniem słowa odeszła.

Uznałem jednak, że tak powinno być.

Pozdrawiam

Jerzy

[lczerwosz]

Nie jestem pewien, czy te emocje w stosunku do odchodzącej matki są takie pozytywne. To najbardziej boli.

[witka]

Tego kwiatu pół światu. Leć se hej.
Bo to zła kobieta była wg Peela.
Może czytał tylko pozycje z jednej półki
i raczej na literę A., nie doszedł do G. jak Grimm.

[tabakiera]

Dobrze na jakiś czas zamarznąć, żeby zapomnieć o bólu.

Tak się tłumaczy dzieciom śmierć - że niby odejście, że spotkamy się gdzieś tam.
W dorosłym życiu nie ma już jak ani przez kogo tłumaczyć.
Poruszający wiersz.

[Nula.Mychaan]

Nawet nie wiesz jak doskonale to rozumiem.

Piękny wiersz